1. Beatus vir, qui non sequitur consilium impiorum,
   Et viam peccatorum non ingreditur.
   Et in conventu protervorum non sedet ;
2. Sed in lege Domini voluptas ejus est,
   Et de lege ejus meditatur die ac nocte,
3. Et est tanquam arbor
   Plantata juxta rivos aquarum,
   Quæ fructum præbet tempore suo,
   Cujusque folia non marcescunt,
   Et quæcumque facit, prospere procedunt.

1. Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum,
   Et in via peccatorum non stetit,
   Et in cathedra pestilentiæ non sedit ;
2. Sed in lege Domini voluntas ejus,
   Et in lege ejus meditabitur die ac nocte.
3. Et erit tanquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum,
   Quod fructum suum dabit in tempore suo :
   Et folium ejus non defluet ;
   Et omnia quæcumque faciet prosperabuntur.

4. Non sic, impii, non sic ;
   Sed tanquam palea, quam dissipat ventus.
5. Ideo non consistent impii in judicio,
   Neque peccatores in concilio justorum.
6. Quoniam Dominus curat viam justorum,
   Et via impiorum peribit.

4. Non sic impii, non sic ;
   Sed tanquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.
5. Ideo non resurgent impii in judicio,
   Neque peccatores in concilio justorum :
6. quoniam novit Dominus viam justorum,
   Et iter impiorum peribit.

1. Quare tumultuantur gentes
   Et populi meditantur inania?
2. Consurgunt reges terræ
   Et principes conspirant simul
   Adversus Dominum et adversus Christum ejus:
3. « Dirumpamus vincula eorum
   Et projiciamus a nobis laqueos eorum! »

1. Quare fremuerunt gentes,
   Et populi meditati sunt inania ?
2. Astiterunt reges terræ,
   Et principes convenerunt in unum
   Adversus Dominum, et adversus Christum ejus.
3. Dirumpamus vincula eorum,
   Et projiciamus a nobis jugum ipsorum.

4. Qui habitat in cælis, ridet,
   Dominus illudit eis.
5. Tum loquitur ad eos in ira sua,
   Et in furore suo conturbat eos.
6. « At ego constitui regem meum
   Super Sionem, montem sanctum meum! »

4. Qui habitat in cælis irridebit eos,
   Et Dominus subsannabit eos.
5. Tunc loquetur ad eos in ira sua,
   Et in furore suo conturbabit eos.
6. Ego autem constitutus sum rex ab eo
   Super Sion, montem sanctum ejus,
   Prædicans præceptum ejus.

7. Promulgabo decretum Domini:
   Dominus dixit ad me:  « Filius meus es tu, ego hodie genui te.
8. Postula a me et dabo tibi gentes in hereditatem
   Et in possessionem tuam terminos terræ.
9. Reges eas virga ferrea,
   Tanquam vas figuli confringes eas. »

7. Dominus dixit ad me :  « Filius meus es tu ;
   Ego hodie genui te.
8. Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam,
   Et possessionem tuam terminos terræ.
9. Reges eos in virga ferrea,
   Et tanquam vas figuli confringes eos. »

10. Et nunc, reges, intellegite;
    Erudimini, qui gubernatis terram.
11. Servite Domino in timore et exsultate ei;
    Cum tremore
12. præstate obsequium illi,
    Ne irascatur et pereatis de via,
13. Quum cito exarserit ira ejus.
    Beati omnes qui confugiunt ad eum.

10. Et nunc, reges, intellegite ;
    Erudimini, qui judicatis terram.
11. Servite Domino in timore,
    Et exsultate ei cum tremore.
12. Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus,
    Et pereatis de via justa.
13. Quum exarserit in brevi ira ejus,
    Beati omnes qui confidunt in eo.

1. Psalmus.  Davidis, quum fugit a filio suo Absalom.

1. Psalmus David, quum fugeret a facie Absalom filii sui.

2. Domine, quam multi sunt qui tribulant me,
   Multi insurgunt adversum me.
3. Multi sunt qui de me dicunt:
   « Non est salus ei in Deo. »
4. Tu autem, Domine, clipeus meus es,
   Gloria mea, qui erigis caput meum.

2. Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me ?
   Multi insurgunt adversum me :
3. multi dicunt animæ meæ :
   Non est salus ipsi in Deo ejus.
4. Tu autem Domine, susceptor meus es,
   gloria mea, et exaltans caput meum.

5. Voce mea ad Dominum clamavi,
   Et exaudivit me de monte sancto suo.
6. Ego decubui et obdormivi:
   Exsurrexi, quia Dominus sustentat me.
7. Non timebo milia populi,
   Quæ in circuitu contra me consistunt.

5. Voce mea ad Dominum clamavi :
   Et exaudivit me de monte sancto suo.
6. Ego dormivi, et soporatus sum :
   Et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.
7. Non timebo milia populi circumdantis me.

8. Exsurge, Domine!
   Salvum me fac, Deus meus!
   Nam maxillam percussisti omnium adversantium mihi,
   Dentes peccatorum confregisti.
9. Penes Dominum est salus:
   Super populum tuum sit benedictio tua!

8. Exsurge, Domine :  salvum me fac, Deus meus.
9. Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa :
   Dentes peccatorum contrivisti.
10. Domini est salus :
    Et super populum tuum benedictio tua.

1. Magistro chori:  Fidibus.  Psalmus Davidis.

1. In finem, in carminibus.  Psalmus David.

2. Quum invocavero, exaudi me, Deus justitiæ meæ,
   Qui in tribulatione me sublevasti;
   Miserere mei et exaudi orationem meam.

2. Quum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ,
   In tribulatione dilatasti mihi.
   Miserere mei, et exaudi orationem meam.

3. Viri, quousque estis graves corde?
   Quare diligitis vanitatem et quæritis mendacium?
4. Scitote:  mirabilem facit Dominus sanctum suum;
   Dominus exaudiet me, quum invocavero eum.
5. Contremiscite et nolite peccare,
   Recogitate in cordibus vestris,
   In cubilibus vestris, et obmutescite.
6. Sacrificate sacrificia justa,
   Et sperate in Domino.

3. Filii hominum, usquequo gravi corde ?
   Ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium ?
4. Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum ;
   Dominus exaudiet me quum clamavero ad eum.
5. Irascimini, et nolite peccare ;
   Quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.
6. Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino.
   Multi dicunt :  Quis ostendit nobis bona ?

7. Multi dicunt:  « Quis ostendet nobis bona? »
   Extolle super nos lumen vultus tui, Domine!
8. Dedisti lætitiam in cor meum
   Majorem, quam quum abundant tritico et vino.
9. In pace, simul ac decubui, obdormisco,
   Quoniam tu solus, Domine,
   In securitate me constituis.

7. Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine :
   dedisti lætitiam in corde meo.
8. A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.
9. In pace in idipsum dormiam, et requiescam ;
10. quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.

1. Magistro chori:  Ad tibias.  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, pro ea quæ hereditatem consequitur.  Psalmus David.

2. Verba mea auribus percipe, Domine,
   Attende gemitum meum,
3. Adverte voci orationis meæ,
   Rex meus et Deus meus!
   Te enim deprecor,
4. Domine;
   Mane audis vocem meam;
   Mane propono tibi preces meas et exspecto.

2. Verba mea auribus percipe, Domine ;
   Intellege clamorem meum.
3. Intende voci orationis meæ,
   Rex meus et Deus meus.
4. Quoniam ad te orabo, Domine :
   Mane exaudies vocem meam.

5. Tu enim non es Deus, cui placeat iniquitas,
   Malignus apud te non commoratur,
6. Neque impii consistunt coram te.
   Odisti omnes qui patrant iniqua,
7. Perdis omnes qui loquuntur mendacium;
   Virum cruentum et dolosum
   Abominatur Dominus.

5. Mane astabo tibi, et videbo
   Quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.
6. Neque habitabit juxta te malignus,
   Neque permanebunt injusti ante oculos tuos.
7. Odisti omnes qui operantur iniquitatem ;
   Perdes omnes qui loquuntur mendacium.
   Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.

8. Ego autem, pro multitudines gratiæ tuæ,
   Ingrediar domum tuam,
   Prosternar ad templum sanctum tuum
   In timore tuo,
9. Domine.
   Deduc me in justitia tua propter inimicos meos;
   Complana viam tuam coram me.

8. Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ
   Introibo in domum tuam ;
   Adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.
9. Domine, deduc me in justitia tua :
   Propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam.

10. Nam in ore istorum non est sinceritas;
    Cor eorum insidias molitur;
    Sepulchrum patens est guttur eorum;
    Linguis suis blandiuntur.
11. Castiga eos, Deus,
    Excidant consiliis suis;
    Propter crimina eorum multa expelle eos,
    Nam contra te rebelles sunt.

10. Quoniam non est in ore eorum veritas ;
    Cor eorum vanum est.
11. Sepulchrum patens est guttur eorum ;
    Linguis suis dolose agebant :
    Judica illos, Deus.
    Decidant a cogitationibus suis ;
    Secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos,
    Quoniam irritaverunt te, Domine.

12. Lætentur autem omnes qui confugiunt ad te,
    In perpetuum exsultent.
    Et protegas eos et lætentur de te,
    Qui diligunt nomen tuum.
13. Nam tu benedices justo, Domine:
    Benevolentia, velut scuto, circumdabis eum.

12. Et lætentur omnes qui sperant in te ;
    In æternum exsultabunt, et habitabis in eis.
    Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,
13. quoniam tu benedices justo.
    Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.

1. Magistro chori.  Fidibus.  Super octavam.  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, in carminibus.  Psalmus David.  Pro octava.

2. Domine, noli me arguere in ira tua,
   Nec me corripere in furore tuo.
3. Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum;
   Sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea,
4. Et anima mea conturbata est valde;
   Sed tu, Domine, quousque...?

2. Domine, ne in furore tuo arguas me,
   Neque in ira tua corripias me.
3. Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum ;
   Sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.
4. Et anima mea turbata est valde ;
   Sed tu, Domine, usquequo ?

5. Revertere, Domine, eripe animam meam,
   Salvum me fac propter misericordiam tuam,
6. Quoniam non est in morte qui recordetur tui:
   Apud inferos quis te laudat?

5. Convertere, Domine, et eripe animam meam ;
   Salvum me fac propter misericordiam tuam.
6. Quoniam non est in morte qui memor sit tui ;
   In inferno autem quis confitebitur tibi ?

7. Defessus sum gemitu meo,
   Fletu per singulas noctes rigo lectum meum,
   Lacrimis meis stratum meum perfundo.
8. Caligat mærore oculus meus,
   Inveterascit propter omnes inimicos meos.

7. Laboravi in gemitu meo ;
   Lavabo per singulas noctes lectum meum :
   Lacrimis meis stratum meum rigabo.
8. Turbatus est a furore oculus meus ;
   Inveteravi inter omnes inimicos meos.

9. Recedite a me omnes qui facitis iniquitatem,
   Quoniam Dominus audivit vocem fletus mei;
10. Dominus audivit precationem meam,
    Dominus orationem meam suscepit.
11. Erubescant et conturbentur vehementer omnes inimici mei;
    Recedant et erubescant velociter.

9. Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem,
   Quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.
10. Exaudivit Dominus deprecationem meam ; 
    Dominus orationem meam suscepit.
11. Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei ;
    convertantur, et erubescant valde velociter.

1. Lamentatio Davidis, quam cantavit Domino propter Chus Benjaminitam.

1. Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini.

2. Domine Deus meus, ad te confugio;
   Salva me ab omnibus persequentibus me et libera me;
3. Ne quis rapiat ut leo animam meam,
   Discerpat, nec sit qui eripiat.

2. Domine Deus meus, in te speravi ;
   Salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me :
3. nequando rapiat ut leo animam meam,
   Dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.

4. Domine Deus meus, si feci istud,
   Si est iniquitas in manibus meis,
5. Si attuli amico meo malum,
   Qui salvavi adversantes mihi injuste:
6. Insequatur inimicus animam meam et apprehendat,
   Conculcet in terram vitam meam,
   Et honorem meum in pulverem prosternat.

4. Domine Deus meus, si feci istud,
   Si est iniquitas in manibus meis,
5. Si reddidi retribuentibus mihi mala,
   Decidam merito ab inimicis meis inanis.
6. Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat ;
   Et conculcet in terra vitam meam,
   Et gloriam meam in pulverem deducat.

7. Exsurge, Domine, in ira tua,
   Erige te contra rabiem opprimentium me.
   Et surge pro me in judicio, quod indixisti.
8. Et cœtus nationum circumdet te,
   Et sede super eum in alto.
9. Dominus judex est populorum.
   Jus redde mihi, Domine, secundum justitiam meam
   Et secundum innocentiam, quæ est in me.
10. Desinat nequitia impiorum et confirma justum,
    Scrutans corda et renes, Deus juste.

7. Exsurge, Domine, in ira tua,
   Et exaltare in finibus inimicorum meorum :
   Et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,
8. Et synagoga populorum circumdabit te :
   Et propter hanc in altum regredere :
9. Dominus judicat populos.
   Judica me, Domine, secundum justitiam meam,
   Et secundum innocentiam meam super me.
10. Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum,
    Scrutans corda et renes, Deus.

11. Clipeus mihi est Deus,
    Qui salvat rectos corde.
12. Deus est judex justus,
    Et Deus comminans cotidie.
13. Nisi convertantur, acuet gladium suum,
    Tendet arcum et diriget eum,
14. Et eis parabit tela mortis,
    Sagittas suas faciet ardentes.

11. Justum adjutorium meum a Domino,
    Qui salvos facit rectos corde.
12. Deus judex justus, fortis, et patiens ;
    Numquid irascitur per singulos dies ?
13. Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit ;
    Arcum suum tetendit, et paravit illum.
14. Et in eo paravit vasa mortis,
    Sagittas suas ardentibus effecit.

15. Ecce, concepit iniquitatem et gravidus est malitia
    Et parit dolum.
16. Fossam fodit et excavavit,
    Sed incidit in foveam quam fecit.
17. Convertetur malitia ejus in caput ipsius,
    Et in verticem ipsius violentia ejus redibit.
18. Ego autem laudabo Dominum pro justitia ejus,
    Et psallam nomini Domini altissimi.

15. Ecce parturiit injustitiam ;
    Concepit dolorem, et peperit iniquitatem.
16. Lacum aperuit, et effodit eum ;
    Et incidit in foveam quam fecit.
17. Convertetur dolor ejus in caput ejus,
    Et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.
18. Confitebor Domino secundum justitiam ejus,
    Et psallam nomini Domini altissimi.

1. Magistro chori:  Ad modum « Torcularia… »  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, pro torcularibus.  Psalmus David.

2. Domine, Domine noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra,
   Qui extulisti majestatem tuam super cælos.
3. Ex ore infantium et lactentium parasti laudem contra adversarios tuos,
   Ut compescas inimicum et hostem.
4. Quum video cælos tuos, opus digitorum tuorum,
   Lunam et stellas quæ tu fundasti:
5. Quid est homo, quod memor es ejus?
   Aut filius hominis, quod curas de eo?

2. Domine, Dominus noster,
   Quam admirabile est nomen tuum in universa terra !
   Quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.
3. Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos,
   Ut destruas inimicum et ultorem.
4. Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum,
   Lunam et stellas quæ tu fundasti.
5. Quid est homo, quod memor es ejus ?
   Aut filius hominis, quoniam visitas eum ?

6. Et fecisti eum paulo minorem angelis,
   Gloria et honore coronasti eum;
7. Dedisti ei potestatem super opera manuum tuarum,
   Omnia subjecisti pedibus ejus.
8. Oves et boves universos,
   Insuper et pecora campi,
9. Volucres cæli et pisces maris.
   Quicquid perambulat semitas marium.
10. Domine, Domine noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra!

6. Minuisti eum paulo minus ab angelis ;
   Gloria et honore coronasti eum ;
7. Et constituisti eum super opera manuum tuarum.
8. Omnia subjecisti sub pedibus ejus,
   Oves et boves universas,
   Insuper et pecora campi,
9. volucres cæli, et pisces maris
   Qui perambulant semitas maris.
10. Domine, Dominus noster,
    Quam admirabile est nomen tuum in universa terra !

A

1. Magistro chori :  Ad modum cantici « Mors Filii ».  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, pro occultis filii.  Psalmus David.

2. Celebrabo te, Domine, toto corde meo,
   Enarrabo omnia mirabilia tua.
3. Lætabor et exsultabo de te.
   Psallam nomini tuo, Altissime,

2. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ;
   Narrabo omnia mirabilia tua.
3. Lætabor et exsultabo in te ;
   Psallam nomini tuo, Altissime.

4. Quia cesserunt inimici mei retrorsum,
   Corruerunt et perierunt a facie tua.

4. In convertendo inimicum meum retrorsum ;
   Infirmabuntur, et peribunt a facie tua.

5. Nam suscepisti judicium meum et causam meam,
   Sedisti super solium, judex justus.

5. Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ;
   Sedisti super thronum, qui judicas justitiam.

6. Increpasti gentes, perdidisti impium,
   Nomen eorum delesti in æternum.
7. Inimici defecerunt, in ruinas sempiternas acti,
   Et urbes destruxisti:  periit memoria eorum.

6. Increpasti gentes, et periit impius :
   Nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
7. Inimici defecerunt frameæ in finem,
   Et civitates eorum destruxisti.
   Periit memoria eorum cum sonitu ;

8. Dominus autem in æternum sedet,
   Stabilivit ad judicandum solium suum.
9. Et ipse judicabit orbem cum justitia,
   Jus dicet populis cum æquitate.

8. Et Dominus in æternum permanet.
   Paravit in judicio thronum suum,
9. Et ipse judicabit orbem terræ in æquitate :
   Judicabit populos in justitia.

10. Et erit Dominus refugium oppresso,
    Refugium opportunum temporibus angustiæ.
11. Et sperabunt in te qui noverunt nomen tuum,
    Quia non derelinquis quærentes te, Domine.

10. Et factus est Dominus refugium pauperi ;
    Adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
11. Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
    Quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.

12. Psallite Domino qui habitat in Sione,
    Annuntiate in populis opera ejus,
13. Quia ultor sanguinis recordatus est eorum,
    Non est oblitus clamoris pauperum.

12. Psallite Domino qui habitat in Sion ;
    Annuntiate inter gentes studia ejus :
13. Quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ;
    Non est oblitus clamorem pauperum.

14. Miserere mei, Domine:  vide afflictionem quam patior ab inimicis meis,
    Extollens me de portis mortis,
15. Ut annuntiem omnes laudes tuas in portis filiæ Sionis,
    Et exsultem de auxilio tuo.

14. Miserere mei, Domine :
    Vide humilitatem meam de inimicis meis,
15. Qui exaltas me de portis mortis,
    Ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :

16. Demersæ sunt gentes in foveam quam fecerunt,
    Laqueo quem absconderunt captus est pes eorum.
17. Manifestavit se Dominus, judicium fecit;
    Operibus manuum suarum irretitus est peccator.

16. Exultabo in salutari tuo.
    Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ;
    In laqueo isto quem absconderunt
    Comprehensus est pes eorum.
17. Cognoscetur Dominus judicia faciens ;
    In operibus manuum suarum comprehensus est peccator.

18. Recedant peccatores ad inferos,
    Omnes gentes quæ oblitæ sunt Dei.

18. Convertantur peccatores in infernum,
    Omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.

19. Neque enim in perpetuum oblivioni dabitur pauper,
    Fiducia miserorum non peribit in æternum.
20. Exsurge, Domine:  ne prævaleat homo impius;
    Judicentur gentes in conspectu tuo.
21. Incute, Domine, terrorem eis;
    Sciant gentes se homines esse.

19. Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ;
    Patientia pauperum non peribit in finem.
20. Exsurge, Domine ;  non confortetur homo :
    Judicentur gentes in conspectu tuo.
21. Constitue, Domine, legislatorem super eos,
    Ut sciant gentes quoniam homines sunt.

B

1. Quare, Domine, distas procul,
   Abscondis te temporibus angustiæ,
2. Dum superbit impius, vexatus miser,
   Capitur dolis quos ille confinxit?

1. ל  {Λ, λ}  Ut quid, Domine, recessisti Longe ;
   Despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?
2. Dum superbit impius, incenditur pauper :
   Comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.

3. Nam peccator gloriatur de cupidine sua,
   Et rapax blasphemat, Dominum spernit.

3. Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
   Et iniquus benedicitur.

4. Ait impius in superbia mentis:  « Non vindicabit;
   Non est Deus »:  hæc est omnis cogitatio ejus.
5. Prosperæ sunt viæ ejus omni tempore;
   Longe distant judicia tua a mente ejus;
   Omnes adversarios suos contemnit.
6. Dicit in corde suo:  « Non commovebor:
   A generatione in generationem non ero infelix. »

4. Exacerbavit Dominum peccator :
   Secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
5. Non est Deus in conspectu ejus ;
   Inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
   Auferuntur judicia tua a facie ejus ;
   Omnium inimicorum suorum dominabitur.
6. Dixit enim in corde suo :  Non movebor
   A generatione in generationem, sine malo.

7. Maledictione os ejus plenum est et fraude et dolo.
   Sub lingua ejus labor et vexatio.
8. Sedet in insidiis prope vicos,
   In occultis occidit innocentem:

7. Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ;
   Sub lingua ejus labor et dolor.
8. Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
   Ut interficiat innocentem.

9. Oculi ejus pauperem speculantur.
   Insidiatur in latebris sicut leo in spelunca sua;
   Insidiatur ut rapiat miserum:
   Rapit miserum trahitque in rete suum.
10. Incurvatur, prosternit se humi,
    Et violentia ejus pauperes cadunt.
11. Dicit in corde suo:  « Oblitus est Deus,
    Avertit faciem suam, non videt unquam. »

9. Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
   Insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
   Insidiatur ut rapiat pauperem ;
   Rapere pauperem dum attrahit eum.
10. In laqueo suo humiliabit eum ;
    Inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
11. Dixit enim in corde suo :  Oblitus est Deus ;
    Avertit faciem suam, ne videat in finem.

12. Exsurge, Domine Deus, extolle manum tuam!
    Noli pauperum oblivisci!
13. Quare spernit impius Deum,
    Dicit in corde suo:  « Non vindicabit »?

12. ק  {Ϙ, ϙ}  Exsurge, Domine Deus, exaltetur Manus tua ;
    Ne obliviscaris pauperum.
13. Propter quid irritavit impius Deum ?
    Dixit enim in corde suo :  Non requiret.

14. Tu autem vides:  tu laborem et mærorem consideras,
    Ut ponas ea in manibus tuis.
    Tibi se pauper committit,
    Orphano tu es adjutor!

14. Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
    Ut tradas eos in manus tuas.
    Tibi derelictus est pauper ;
    Orphano tu eris adjutor.

15. Contere bracchium peccatoris et maligni:
    Vindicabis malitiam ejus, nec subsistet.

15. Contere bracchium peccatoris et maligni ;
    Quæretur peccatum illius, et non invenietur.

16. Dominus rex est in sæculum sæculi,
    Perierunt gentes de terra ejus.

16. Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ;
    Peribitis, gentes, de terra illius.

17. Desiderium miserorum audisti, Domine,
    Confirmasti cor eorum, aurem præbuisti,
18. Ut jus tuearis orphani et oppressi,
    Neque ultra terrorem incutiat homo terrenus.

17. Desiderium pauperum exaudivit Dominus ;
    Præparationem cordis eorum audivit auris tua :
18. judicare pupillo et humili,
    Ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.

1. Magistro chori :  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

2. Ad Dominum confugio;  quomodo dicitis animæ meæ:
   « Transvola in montem sicut avis!
3. Ecce enim peccatores tendunt arcum,
   Ponunt sagittam suam super nervum,
   Ut sagittent in obscuro rectos corde.
4. Quando fundamenta evertuntur,
   Justus quid facere valet? »

2. In Domino confido ;  quomodo dicitis animæ meæ :
   Transmigra in montem sicut passer ?
3. Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum ;
   Paraverunt sagittas suas in pharetra,
   Ut sagittent in obscuro rectos corde :
4. Quoniam quæ perfecisti destruxerunt ;
   Justus autem quid fecit ?

4. Dominus in templo sancto suo;
   Dominus — in cælo sedes ejus.
   Oculi ejus respiciunt,
   Palpebræ ejus scrutantur filios hominum.
5. Dominus scrutatur justum et impium;
   Qui diligit iniquitatem, hunc odit anima ejus.
6. Pluet super peccatores carbones ignitos et sulphur;
   Ventus æstuans pars calicis eorum.
7. Nam justus est Dominus, justitiam diligit;
   Recti videbunt faciem ejus.

5. Dominus in templo sancto suo ;
   Dominus in cælo sedes ejus.
   Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
   Palpebræ ejus interrogant filios hominum.
6. Dominus interrogat justum et impium ;
   Qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.
7. Pluet super peccatores laqueos ;
   Ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum.
8. Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit :
   Æquitatem vidit vultus ejus.

1. Magistro chori :  Super octavam.  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, pro octava.  Psalmus David.

2. Salva, Domine!  Nam deficiunt pii,
   Desiit fidelitas inter filios hominum.
3. Fallacia loquuntur unusquisque ad proximum suum,
   Labiis dolosis loquuntur et duplici corde.
4. Exstirpet Dominus omnia labia dolosa,
   Linguam magniloquam,
5. Eos qui dicunt:  « Lingua nostra fortes sumus;
   Labia nostra pro nobis sunt:  quis nobis est dominus? »

2. Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus,
   Quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.
3. Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum ;
   Labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.
4. Disperdat Dominus universa labia dolosa,
   Et linguam magniloquam.
5. Qui dixerunt :  Linguam nostram magnificabimus ;
   Labia nostra a nobis sunt.
   Quis noster dominus est ?

6. « Propter afflictionem humilium et gemitum pauperum,
   Nunc exsurgam, » dicit Dominus:
   « Conferam salutem ei qui desiderat eam ».

6. « Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum,
   Nunc exsurgam », dicit Dominus.
   « Ponam in salutari ;
   Fiducialiter agam in eo ».

7. Eloquia Domini sunt eloquia sincera,
   Argentum probatum, separatum a terra, purgatum septies.
8. Tu, Domine, servabis nos,
   Custodies nos a generatione hac in æternum.
9. In circuitu impii ambulant,
   Quum se extollunt vilissimi hominum.

7. Eloquia Domini, eloquia casta ;  argentum igne examinatum,
   Probatum terræ, purgatum septuplum.
8. Tu, Domine, servabis nos,
   Et custodies nos a generatione hac in æternum.
9. In circuitu impii ambulant :
   Secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

2. Quousque, Domine?  Oblivisceris mei omnino?
   Quousque abscondes faciem tuam a me?
3. Quousque volvam dolores in anima mea,
   Mærorem in corde meo cotidie?
   Quousque se extollet inimicus meus super me?
4. Respice, exaudi me, Domine, Deus meus!

Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem ?
Usquequo avertis faciem tuam a me ?
2. Quamdiu ponam consilia in anima mea ;
   Dolorem in corde meo per diem ?
3. Usquequo exaltabitur inimicus meus super me ?
4. Respice, et exaudi me, Domine Deus meus.

5. Illustra oculos meos, ne obdormiam in morte,
6. Ne dicat inimicus meus:  « devici eum »;
   Ne exsultent adversarii mei, quod corruerim:
7. Quum confisus sim in misericordia tua.
   Exsultet cor meum de auxilio tuo;
   Cantem Domino, qui bona tribuit mihi.

5. Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte ;
6. nequando dicat inimicus meus :  Prævalui adversus eum.
   Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero ;
7. ego autem in misericordia tua speravi.
   Exsultabit cor meum in salutari tuo.
   Cantabo Domino qui bona tribuit mihi ;
   Et psallam nomini Domini altissimi.

1. Magistro chori :  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

Dicit insipiens in corde suo:
« Non est Deus ».
Corrupti sunt, abominandi egerunt;
Non est, qui faciat bonum.
2. Dominus de cælo prospicit super filios hominum,
   Ut videat num sit, qui intellegat et quærat Deum.
3. Omnes simul aberraverunt, depravati sunt:
   Non est qui faciat bonum, non est nec unus.

1. Dixit insipiens in corde suo :  Non est Deus.
   Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis ;
   Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
2. Dominus de cælo prospexit super filios hominum,
   Ut videat si est intellegens, aut requirens Deum.
3. Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.
   Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
   Sepulchrum patens est guttur eorum ;
   Linguis suis dolose agebant.
   Venenum aspidum sub labiis eorum,
   Quorum os maledictione et amaritudine plenum est ;
   Veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.
   Contritio et infelicitas in viis eorum,
   Et viam pacis non cognoverunt ;
   Non est timor Dei ante oculos eorum.

4. Nonne, resipiscent omnes qui faciunt iniquitatem,
   Qui devorant populum meum, sicut comedunt panem?
   Dominum non invocaverunt.
5. Tum trepidabunt timore,
   Quoniam Deus cum generatione justa est.
6. Consilium miseri vultis confundere:
   Sed Dominus est refugium ejus.

4. Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,
   Qui devorant plebem meam sicut escam panis ?
5. Dominum non invocaverunt ;
   Illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
6. Quoniam Dominus in generatione justa est :
   Consilium inopis confudistis,
   Quoniam Dominus spes ejus est.

7. Utinam veniat e Sione salus Israëlis!
   Quum verterit Dominus sortem populi sui,
   Exsultabit Jacob, lætabitur Israël.

7. Quis dabit ex Sion salutare Israël ?
   Quum averterit Dominus captivitatem plebis suæ,
   Exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.

1. Psalmus.  Davidis.

1. Psalmus David.

Domine, quis commorabitur in tabernaculo tuo,
Quis habitabit in monte sancto tuo?

Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo ?
Aut quis requiescet in monte sancto tuo ?

2. Qui ambulat sine macula et facit justitiam
   Et cogitat recta in corde suo,
3. Nec calumniatur lingua sua;
   Qui non facit proximo suo malum,
   Neque opprobrium infert vicino suo;
4. Qui contemptibilem æstimat improbum,
   Timentes vero Dominum honorat;
   Qui, etsi juravit cum damno suo, non mutat,
5. Pecuniam suam non dat ad usuram
   Neque accipit munera contra innocentem.

2. Qui ingreditur sine macula,
   Et operatur justitiam ;
3. Qui loquitur veritatem in corde suo :
   Qui non egit dolum in lingua sua,
   Nec fecit proximo suo malum,
   Et opprobrium non accepit adversus proximos suos.
4. Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus ;
   Timentes autem Dominum glorificat.
   Qui jurat proximo suo, et non decipit ;
5. Qui pecuniam suam non dedit ad usuram,
   Et munera super innocentem non accepit :

Qui facit hæc,
Non movebitur in æternum.

Qui facit hæc non movebitur in æternum.

1. Carmen inscriptum.  Davidis.

1. Tituli inscriptio, ipsi David.

Conserva me, Deus, quoniam confugio ad te.
2. Dico Domino:  « Dominus meus es tu;
   Bonum mihi non est sine te ».
3. In sanctos, qui sunt in terra ejus,
   Quam mirabilem fecit omnem affectum meum!
4. Multiplicant dolores suos
   Qui sequuntur deos alienos.
   Non libabo sanguinem libationum eorum,
   Nec pronuntiabo nomina eorum labiis meis.
5. Dominus pars hereditatis meæ et calicis mei:
   Tu es qui tenes sortem meam.
6. Funes mensorii ceciderunt mihi in amœna;
   Et hereditas mea perplacet mihi.

Conserva me, Domine, Quoniam speravi in te.
2. Dixi Domino :  Deus meus es tu,
   Quoniam bonorum meorum non eges.
3. Sanctis qui sunt in terra ejus,
   Mirificavit omnes voluntates meas in eis.
4. Multiplicatæ sunt infirmitates eorum :
   Postea acceleraverunt.
   Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus,
   Nec memor ero nominum eorum per labia mea.
5. Dominus pars hereditatis meæ, et calicis mei :
   Tu es qui restitues hereditatem meam mihi.
6. Funes ceciderunt mihi in præclaris ;
   Etenim hereditas mea præclara est mihi.

7. Benedico Domino, quod dedit mihi consilium,
   Quod vel per noctem me monet cor meum.
8. Pono Dominum in conspectu meo semper;
   Quoniam a dextris meis est, non commovebor.
9. Propter hoc lætatur cor meum et exsultat anima mea,
   Insuper et caro mea requiescat secura,
10. Quia non relinques animam meam apud inferos,
    Non sines sanctum tuum videre corruptionem.
11. Ostendes mihi semitam vitæ,
    Ubertatem gaudiorum apud te,
    Delicias ad dexteram tuam in perpetuum.

7. Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum ;
   Insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei.
8. Providebam Dominum in conspectu meo semper :
   Quoniam a dextris est mihi, ne commovear.
9. Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea ;
   Insuper et caro mea requiescet in spe.
10. Quoniam non derelinques animam meam in inferno,
    Nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.
11. Notas mihi fecisti vias vitæ ;
    Adimplebis me lætitia cum vultu tuo :
    Delectationes in dextera tua usque in finem.

1. Precatio.  Davidis.

1. Oratio David.

Audi, Domine, justam causam,
Attende clamorem meum,
Auribus percipe orationem meam e labiis non dolosis.
2. A conspectu tuo judicium de me prodeat:
   Oculi tui vident quæ recta sunt.
3. Si scrutaris cor meum, si visitas nocte, si igne me probas,
   Non invenies in me iniquitatem.
   Non est transgressum os meum
4. hominum more;
   Secundum verba labiorum tuorum ego custodivi vias legis.
5. Firmiter inhæsit gressus meus semitis tuis,
   Non titubarunt pedes mei.

Exaudi, Domine, justitiam meam ;
Intende deprecationem meam.
Auribus percipe orationem meam,
Non in labiis dolosis.
2. De vultu tuo judicium meum prodeat ;
   Oculi tui videant æquitates.
3. Probasti cor meum, et visitasti nocte ;
   Igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.
4. Ut non loquatur os meum opera hominum :
   Propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.
5. Perfice gressus meos in semitis tuis,
   Ut non moveantur vestigia mea.

6. Ego te invoco, quoniam exaudies me, Deus;
   Inclina aurem tuam mihi, audi verbum meum.
7. Mirabilem ostende misericordiam tuam,
   Qui ab adversantibus salvas confugientes ad dexteram tuam.
8. Custodi me ut pupillam oculi,
   Sub umbra alarum tuarum absconde me
9. A peccatoribus, qui vim inferunt mihi.

6. Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus ;
   Inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.
7. Mirifica misericordias tuas,
   Qui salvos facis sperantes in te.
8. A resistentibus dexteræ tuæ custodi me
   Ut pupillam oculi.
   Sub umbra alarum tuarum protege me
9. A facie impiorum qui me afflixerunt.

Inimici mei cum furore me circumveniunt,
10. Crassum cor suum præcludunt,
    Ore suo loquuntur superbe.
11. Passus eorum nunc me circumdant,
    Oculos suos intendunt, ut in terram prosternant,
12. Similes leoni, qui inhiat prædæ,
    Et catulo leonis, qui in abditis sedet.

Inimici mei animam meam circumdederunt ;
10. Adipem suum concluserunt :
    Os eorum locutum est superbiam.
11. Projicientes me nunc circumdederunt me ;
    Oculos suos statuerunt declinare in terram.
12. Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam,
    Et sicut catulus leonis habitans in abditis.

13. Exsurge, Domine, occurre illi, prosterne eum,
    Eripe a peccatore animam meam gladio tuo,
14. Manu tua ab hominibus, Domine:
    Ab hominibus, quorum portio est hæc vita,
    Et quorum ventrem imples opibus tuis;
    Quorum filii saturantur
    Et relinquunt, quod eis superest, parvulis suis.
15. Ego autem in justitia videbo faciem tuam,
    Satiabor, evigilans, aspectu tuo.

13. Exsurge, Domine :  præveni eum, et supplanta eum :
    Eripe animam meam ab impio ;
14. Frameam tuam ab inimicis manus tuæ.
    Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum ;
    De absconditis tuis adimpletus est venter eorum.
    Saturati sunt filiis,
    Et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.
15. Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo ;
    Satiabor quum apparuerit gloria tua.

1. Magistro chori :  Davidis, servi Domini, qui locutus est ad Dominum verba hujus cantici, quando Dominus eum liberaverat e potestate omnium inimicorum suorum et e manu Saul.
2. Dixit igitur:

1. In finem.  Puero Domini David, qui locutus est Domino Verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus De manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit :

Diligo te, Domine, fortitudo mea.
3. Domine, petra mea, arx mea, liberator meus,
   Deus meus, rupes mea, in quam confugio,
   Clipeus meus, cornu salutis meæ, præsidium meum!
4. Laudabilem invocabo Dominum,
   Et ab inimicis meis salvus ero.

2. Diligam te, Domine, fortitudo mea.
3. Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus.
   Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ;
   Protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
4. Laudans invocabo Dominum,
   Et ab inimicis meis salvus ero.

5. Circumdederunt me fluctus mortis
   Et torrentes perniciosi terruerunt me;
6. Funes inferni circumplexi sunt me,
   Invaserunt me laquei mortis:
7. In tribulatione mea invocavi Dominum,
   Et ad Deum meum clamavi;
   Et audivit de templo suo vocem meam,
   Et clamor meus introivit in aures ejus.

5. Circumdederunt me dolores mortis,
   Et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
6. Dolores inferni circumdederunt me ;
   Præoccupaverunt me laquei mortis.
7. In tribulatione mea invocavi Dominum,
   Et ad Deum meum clamavi :
   Et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ;
   Et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.

8. Et concussa est et contremuit terra,
   Fundamenta montium conturbata sunt
   Et concussa sunt, quia flagrabat ira.
9. Ascendit fumus e naribus ejus,
   Et ignis ex ore ejus consumens,
   Carbones ab eo succensi.
10. Et inclinavit cælos et descendit,
    Et atrum nubilum erat sub pedibus ejus.
11. Et vectus est super equum pinnatum et volavit,
    Et ferebatur super alas venti.
12. Induit tenebras ut velamentum,
    Ut tegumentum aquam tenebrosam, nubila densa.
13. Ob fulgorem in conspectu ejus,
    Exarserunt carbones igniti.
14. Et intonuit de cælo Dominus;
    Et Altissimus emisit vocem suam,
15. Et misit sagittas suas et dissipavit eos,
    Fulgura multa, et profligavit eos.
16. Et apparuerunt fontes alvei maris,
    Et nudata sunt fundamenta orbis terrarum,
    Ab increpatione Domini,
    A flatu spiritus iræ ejus.
17. Extendit manum ex alto:  prehendit me,
    Extraxit me de aquis multis.
18. Eripuit me de inimico meo fortissimo,
    Et ab osoribus meis, qui erant me validiores.
19. Invadebant me die mihi funesto,
    Sed Dominus factus est præsidium mihi,
20. Et eduxit me in campum spatiosum,
    Salvum me fecit, quia diligit me.

8. Commota est, et contremuit terra ;
   Fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt :
   Quoniam iratus est eis.
9. Ascendit fumus in ira ejus,
   Et ignis a facie ejus exarsit ;
   Carbones succensi sunt ab eo.
10. Inclinavit cælos, et descendit,
    Et caligo sub pedibus ejus.
11. Et ascendit super cherubim, et volavit ;
    Volavit super pennas ventorum.
12. Et posuit tenebras latibulum suum ;
    In circuitu ejus tabernaculum ejus,
    Tenebrosa aqua in nubibus aëris.
13. Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ;
    Grando et carbones ignis.
14. Et intonuit de cælo Dominus,
    Et Altissimus dedit vocem suam :
    Grando et carbones ignis.
15. Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ;
    Fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
16. Et apparuerunt fontes aquarum,
    Et revelata sunt fundamenta orbis terrarum,
    Ab increpatione tua, Domine,
    Ab inspiratione spiritus iræ tuæ.
17. Misit de summo, et accepit me ;
    Et assumpsit me de aquis multis.
18. Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me.
    Quoniam confortati sunt super me ;
19. prævenerunt me in die afflictionis meæ :
    Et factus est Dominus protector meus.
20. Et eduxit me in latitudinem ;
    Salvum me fecit, quoniam voluit me,

21. Rependit mihi Dominus secundum justitiam meam,
    Secundum puritatem manuum mearum retribuit mihi.
22. Quia custodivi vias Domini
    Nec peccando recessi a Deo meo,
23. Quia omnia mandata ejus præ oculis habui,
    Et præcepta ejus a me non removi,
24. Sed fui integer coram eo,
    Et a culpa servavi me.
25. Et retribuit mihi Dominus secundum justitiam meam,
    Secundum puritatem manuum mearum coram oculis ejus.
26. Erga virum pium ostendis te pium,
    Erga integrum integre agis,
27. Erga purum te monstras purum,
    Erga versutum te præbes prudentem.
28. Nam tu populum humilem salvum facis,
    Oculos autem elatos affligis.
29. Nam tu splendere facis lucernam meam, Domine;
    Deus meus, illuminas tenebras meas.
30. Nam per te incurro in turmas hostiles,
    Et per Deum meum transilio murum.
31. Dei via est integra,
    Eloquium Domini igne probatum,
    Ipse clipeus est omnibus confugientibus ad eum.

21. Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam,
    Et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi :
22. Quia custodivi vias Domini,
    Nec impie gessi a Deo meo ;
23. Quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo,
    Et justitias ejus non reppuli a me.
24. Et ero immaculatus cum eo ;
    Et observabo me ab iniquitate mea.
25. Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam,
    Et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.
26. Cum sancto sanctus eris,
    Et cum viro innocente innocens eris,
27. et cum electo electus eris,
    Et cum perverso perverteris.
28. Quoniam tu populum humilem salvum facies,
    Et oculos superborum humiliabis.
29. Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ;
    Deus meus, illumina tenebras meas.
30. Quoniam in te eripiar a tentatione ;
    Et in Deo meo transgrediar murum.
31. Deus meus, impolluta via ejus ;
    Eloquia Domini igne examinata :
    Protector est omnium sperantium in se.

32. Quisnam est deus præter Dominum?
    Aut quæ petra præter Deum nostrum?
33. Deus, qui præcinxit me fortitudine
    Et fecit integram viam meam,
34. Qui celeres fecit pedes meos ut pedes cervarum,
    Et super excelsa statuit me,
35. Qui exercuit manus meas ad prœlium,
    Et ad arcum æreum tendendum bracchia mea.

32. Quoniam quis deus præter Dominum ?
    Aut quis deus præter Deum nostrum ?
33. Deus qui præcinxit me virtute,
    Et posuit immaculatam viam meam ;
34. Qui perfecit pedes meos tanquam cervorum,
    Et super excelsa statuens me ;
35. Qui docet manus meas ad prœlium.
    Et posuisti, ut arcum æreum, bracchia mea,

36. Et dedisti mihi clipeum tuum salvantem,
    Et dextera tua sustentavit me,
    Et sollicitudo tua grandem me fecit.
37. Latam fecisti viam gressibus meis,
    Nec vacillarunt pedes mei.
38. Insequabar inimicos meos et apprehendebam illos
    Nec revertebar, donec confeceram eos.
39. Confregi illos nec potuerunt surgere,
    Ceciderunt sub pedibus meis.

36. Et dedisti mihi protectionem salutis tuæ :
    Et dextera tua suscepit me,
    Et disciplina tua correxit me in finem,
    Et disciplina tua ipsa me docebit.
37. Dilatasti gressus meos subtus me,
    Et non sunt infirmata vestigia mea.
38. Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ;
    Et non convertar donec deficiant.
39. Confringam illos, nec poterunt stare ;
    Cadent subtus pedes meos.

40. Et præcinxisti me fortitudine ad prœlium,
    Et resistentes mihi sub me curvasti,
41. Et inimicos meos in fugam vertisti,
    Et, qui oderunt me, disperdidisti.
42. Clamaverunt — neque erat qui salvos faceret;
    Ad Dominum — neque eos audivit.
43. Et disjeci eos ut pulverem ante ventum,
    Ut lutum platearum contudi eos.

40. Et præcinxisti me virtute ad bellum,
    Et supplantasti insurgentes in me subtus me.
41. Et inimicos meos dedisti mihi dorsum,
    Et odientes me disperdidisti.
42. Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ;
    Ad Dominum, nec exaudivit eos.
43. Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ;
    Ut lutum platearum delebo eos.

44. Eripuisti me de contentionibus populi,
    Caput nationum me constituisti.
    Populus, quem non noveram, servivit mihi,
45. Ad primum auditum obœdivit mihi;
    Alienigenæ blanditi sunt mihi.
46. Alienigenæ palluerunt, exierunt trementes ex arcibus suis.

44. Eripies me de contradictionibus populi ;
    Constitues me in caput gentium.
45. Populus quem non cognovi servivit mihi ;
    In auditu auris obœdivit mihi.
46. Filii alieni mentiti sunt mihi,
    Filii alieni inveterati sunt,
    Et claudicaverunt a semitis suis.

47. Vivat Dominus, et benedicta sit Petra mea,
    Et laudibus extollatur Deus, salvator meus,
48. Deus qui dedit ultionem mihi
    Et populos mihi subjecit;
49. Qui liberasti me ab inimicis meis,
    Et super resistentes mihi extulisti me,
    A viro violento me eripuisti.
50. Propterea celebrabo te in nationibus, Domine,
    Et nomini tuo psalmum dicam:
51. Qui magnas victorias dedisti regi tuo
    Et misericordiam fecisti uncto tuo,
    Davidi et semini ejus in æternum.

47. Vivit Dominus !  Et benedictus Deus meus !
    Et exaltetur Deus salutis meæ !
48. Deus qui das vindictas mihi,
    Et subdis populos sub me ;
    Liberator meus de inimicis meis iracundis.
49. Et ab insurgentibus in me exaltabis me ;
    A viro iniquo eripies me.
50. Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine,
    Et nomini tuo psalmum dicam ;
51. Magnificans salutes regis ejus,
    Et faciens misericordiam christo suo David,
    Et semini ejus usque in sæculum.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

2. Cæli enarrant gloriam Dei,
   Et opus manuum ejus annuntiat firmamentum.
3. Dies diei effundit verbum,
   Et nox nocti tradit notitiam.
4. Non est verbum et non sunt sermones,
   Quorum vox non percipiatur:
5. In omnem terram exit sonus eorum,
   Et usque ad fines orbis eloquia eorum.

2. Cæli enarrant gloriam Dei,
   Et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
3. Dies diei eructat verbum,
   Et nox nocti indicat scientiam.
4. Non sunt loquelæ, neque sermones,
   Quorum non audiantur voces eorum.
5. In omnem terram exivit sonus eorum,
   Et in fines orbis terræ verba eorum.

Ibi posuit soli tabernaculum suum,
6. Qui procedit ut sponsus de thalamo suo,
   Exsultat ut gigas percurrens viam.
7. A termino cæli fit egressus ejus,
   Et circuitus ejus usque ad terminum cæli,
   Nec quicquam substrahitur ardori ejus.

6. In sole posuit tabernaculum suum ;
   Et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo.
   Exsultavit ut gigas ad currendam viam ;
7. A summo cælo egressio ejus.
   Et occursus ejus usque ad summum ejus ;
   Nec est qui se abscondat a calore ejus.

8. Lex Domini perfecta, recreans animam;
   Præscriptum Domini firmum, instituens rudem;
9. Præcepta Domini recta, delectantia cor;
   Mandatum Domini mundum, illustrans oculos;
10. Timor Domini purus, permanens in æternum;
    Judicia Domini vera, justa omnia simul,
11. Desiderabilia super aurum et obryzum multum
    Et dulciora melle et liquore favi.

8. Lex Domini immaculata, convertens animas ;
   Testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
9. Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda ;
   Præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
10. Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi ;
    Judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
11. Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum,
    Et dulciora super mel et favum.

12. Etsi servus tuus attendit illis,
    In eis custodiendis sedulus est valde,
13. Errata tamen quis animadvertit?
    A multis occultis munda me.
14. A superbia quoque prohibe servum tuum,
    Ne dominetur in me.
    Tunc integer ero et mundus
    A delicto grandi.
15. Accepta sint eloquia oris mei et meditatio cordis mei
    Coram te, Domine, Petra mea et Redemptor meus.

12. Etenim servus tuus custodit ea ;
    In custodiendis illis retributio multa.
13. Delicta quis intellegit ?
    Ab occultis meis munda me ;
14. et ab alienis parce servo tuo.
    Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero,
    Et emundabor a delicto maximo.
15. Et erunt ut complaceant eloquia oris mei,
    Et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper.
    Domine, adjutor meus, et redemptor meus.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

2. Exaudiat te Dominus die tribulationis.
   Protegat te nomen Dei Jacobi.
3. Mittat tibi auxilium de Sancto,
   Et de Sione te sustentet.
4. Memor sit omnium oblationum tuarum,
   Et holocaustum tuum habeat gratum.
5. Tribuat tibi quæ optat cor tuum
   Et impleat omne consilium tuum.
6. Lætemur de victoria tua,
   Et in nomine Dei nostri extollamus vexilla;
   Impleat Dominus omnes petitiones tuas!

2. Exaudiat te Dominus in die tribulationis ;
   Protegat te nomen Dei Jacob.
3. Mittat tibi auxilium de sancto,
   Et de Sion tueatur te.
4. Memor sit omnis sacrificii tui,
   Et holocaustum tuum pingue fiat.
5. Tribuat tibi secundum cor tuum,
   Et omne consilium tuum confirmet.
6. Lætabimur in salutari tuo ;
   Et in nomine Dei nostri magnificabimur.
7. Impleat Dominus omnes petitiones tuas ;

7. Jam novi Dominum tribuisse victoriam uncto suo,
   Exaudisse eum de cælo sancto suo,
   Fortitudine victricis dexteræ suæ.
8. Illi curribus et isti equis,
   Nos autem nomine Domini, Dei nostri fortes sumus;
9. Illi collapsi sunt et ceciderunt,
   Nos vero stamus et permanemus.
10. Domine, victoriam tribue regi
    Et exaudi nos, quo die te invocamus.

Nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum.
Exaudiet illum de cælo sancto suo,
In potentatibus salus dexteræ ejus.
8. Hi in curribus, et hi in equis ;
   Nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.
9. Ipsi obligati sunt, et ceciderunt ;
   Nos autem surreximus, et erecti sumus.
10. Domine, salvum fac regem,
    Et exaudi nos in die qua invocaverimus te.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

2. Domine, de potentia tua lætatur rex,
   Et de auxilio tuo quam vehementer exsultat!
3. Desiderium cordis ejus tribuisti ei;
   Et petitionem labiorum ejus non denegasti.
4. Nam benedictionibus faustis prævenisti eum,
   Imposuisti capiti ejus coronam de auro puro.
5. Vitam petiit a te:  tribuisti ei;
   Longitudinem dierum in sæculum sæculi.
6. Magna est gloria ejus auxilio tuo,
   Majestatem et decorem posuisti super eum.
7. Etenim fecisti eum benedictionem in sæculum,
   Lætificasti eum gaudio in conspectu tuo.
8. Nam rex confidit in Domino,
   Et propter gratiam Altissimi non commovebitur.

2. Domine, in virtute tua lætabitur rex,
   Et super salutare tuum exsultabit vehementer.
3. Desiderium cordis ejus tribuisti ei,
   Et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.
4. Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis ;
   Posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.
5. Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum,
   In sæculum, et in sæculum sæculi.
6. Magna est gloria ejus in salutari tuo ;
   Gloriam et magnum decorem impones super eum.
7. Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi ;
   Lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.
8. Quoniam rex sperat in Domino,
   Et in misericordia Altissimi non commovebitur.

9. Superveniat manus tua omnibus inimicis tuis;
   Dextera tua inveniat eos qui te oderunt.
10. Pone eos ut in fornace ignis,
    Quum apparuit facies tua.
    Dominus in ira sua consumat eos,
    Et ignis devoret eos.
11. Prolem eorum perde de terra,
    Et semen eorum e filiis hominum.
12. Si intentaverint in te malum,
    Moliti sint dolum, non prævalebunt;
13. Nam in fugam convertes eos,
    Tendes arcum tuum in faciem eorum.
14. Exsurge, Domine, in potentia tua!
    Canemus et celebrabimus fortitudinem tuam.

9. Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis ;
   Dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.
10. Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui :
    Dominus in ira sua conturbabit eos,
    Et devorabit eos ignis.
11. Fructum eorum de terra perdes,
    Et semen eorum a filiis hominum,
12. Quoniam declinaverunt in te mala ;
    Cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire.
13. Quoniam pones eos dorsum ;
    In reliquiis tuis præparabis vultum eorum.
14. Exaltare, Domine, in virtute tua ;
    Cantabimus et psallemus virtutes tuas.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, pro susceptione matutina.  Psalmus David.

2. Deus meus, Deus meus, quare me dereliquisti?
   Longe abes a precibus, a verbis clamoris mei.
3. Deus meus, clamo per diem, et non exaudis,
   Et nocte, et non attendis ad me.
4. Tu autem in sanctuario habitas,
   Laus Israëlis.
5. In te speraverunt patres nostri,
   Speraverunt et liberasti eos;
6. Ad te clamaverunt et salvi facti sunt,
   In te speraverunt et non sunt confusi.
7. Ego autem sum vermis et non homo,
   Opprobrium hominum et despectio plebis.
8. Omnes videntes me derident me,
   Diducunt labia, agitant caput:
9. « Confidit in Domino:  liberet eum,
   Eripiat eum, si diligit eum ».
10. Tu utique duxisti me inde ab utero;
    Securum me fecisti ad ubera matris meæ.
11. Tibi traditus sum inde ab ortu,
    Ab utero matris meæ Deus meus es tu.
12. Ne longe steteris a me, quoniam tribulor;
    Prope esto:  quia non est adjutor.

2. Deus, Deus meus, respice in me :  quare me dereliquisti ?
   Longe a salute mea verba delictorum meorum.
3. Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies ;
   Et nocte, et non ad insipientiam mihi.
4. Tu autem in sancto habitas, laus Israël.
5. In te speraverunt patres nostri ;
   Speraverunt, et liberasti eos.
6. Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt ;
   In te speraverunt, et non sunt confusi.
7. Ego autem sum vermis, et non homo ;
   Opprobrium hominum, et abjectio plebis.
8. Omnes videntes me deriserunt me ;
   Locuti sunt labiis, et moverunt caput.
9. Speravit in Domino, eripiat eum :
   Salvum faciat eum, quoniam vult eum.
10. Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre,
    Spes mea ab uberibus matris meæ.
11. In te projectus sum ex utero ;
    De ventre matris meæ Deus meus es tu :
12. ne discesseris a me,
    Quoniam tribulatio proxima est,
    Quoniam non est qui adjuvet.

13. Circumstant me juvenci multi,
    Tauri Bašanis cingunt me.
14. Aperiunt contra me os suum,
    Sicut leo rapax et rugiens.
15. Sicut aqua effusus sum,
    Et disjuncta sunt omnia ossa mea:
    Factum est cor meum tanquam cera,
    Liquescit in visceribus meis.
16. Aruit tanquam testa guttur meum.
    Et lingua mea adhæret faucibus meis,
    Et in pulverem mortis deduxisti me.
17. Etenim circumstant me canes multi,
    Caterva male agentium cingit me.
    Foderunt manus meas et pedes meos.
18. Dinumerare possum omnia ossa mea.
    Ipsi vero aspiciunt et videntes me lætantur;
19. Dividunt sibi indumenta mea,
    Et de veste mea mittunt sortem.
20. Tu autem, Domine, ne longe steteris:
    Auxilium meum, ad juvandum me festina.
21. Eripe a gladio animam meam,
    Et de manu canis vitam meam;
22. Salva me ex ore leonis,
    Et me miserum a cornibus bubalorum.

13. Circumdederunt me vituli multi ;
    Tauri pingues obsederunt me.
14. Aperuerunt super me os suum,
    Sicut leo rapiens et rugiens.
15. Sicut aqua effusus sum,
    Et dispersa sunt omnia ossa mea :
    Factum est cor meum tanquam cera liquescens in medio ventris mei.
16. Aruit tanquam testa virtus mea,
    Et lingua mea adhæsit faucibus meis :
    Et in pulverem mortis deduxisti me.
17. Quoniam circumdederunt me canes multi ;
    Concilium malignantium obsedit me.
    Foderunt manus meas et pedes meos ;
18. Dinumeraverunt omnia ossa mea.
    Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.
19. Diviserunt sibi vestimenta mea,
    Et super vestem meam miserunt sortem.
20. Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me ;
    Ad defensionem meam conspice.
21. Erue a framea, Deus, animam meam,
    Et de manu canis unicam meam.
22. Salva me ex ore leonis,
    Et a cornibus unicornium humilitatem meam.

23. Enarrabo nomen tuum fratribus meis,
    In medio cœtu laudabo te.
24. « Qui timetis Dominum, laudate eum;
    Universum semen Jacobi, celebrate eum:
    Timete eum, omne semen Israëlis.
25. Neque enim sprevit nec fastidivit miseriam miseri;
    Neque abscondit faciem suam ab eo
    Et, dum clamavit ad eum, audivit eum ».
26. A te venit laudatio mea in cœtu magno,
    Vota mea reddam in conspectu timentium eum.
27. Edent pauperes et saturabuntur,
    Laudabunt Dominum, qui quærunt eum:
    « Vivant corda vestra in sæcula ».

23. Narrabo nomen tuum fratribus meis ;
    In medio ecclesiæ laudabo te.
24. Qui timetis Dominum, laudate eum ;
    Universum semen Jacob, glorificate eum.
25. Timeat eum omne semen Israël,
    Quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis,
    Nec avertit faciem suam a me :
    Et quum clamarem ad eum, exaudivit me.
26. Apud te laus mea in ecclesia magna ;
    Vota mea reddam in conspectu timentium eum.
27. Edent pauperes, et saturabuntur,
    Et laudabunt Dominum qui requirunt eum :
    Vivent corda eorum in sæculum sæculi.

28. Recordabuntur et convertentur ad Dominum
    Universi fines terræ;
    Et procumbent in conspectu ejus
    Universæ familiæ gentium.
29. Quoniam Domini est regnum,
    Et ipse dominatur in gentibus.
30. Eum solum adorabunt omnes qui dormiunt in terra,
    Coram eo curvabuntur omnes, qui descendunt in pulverem.

28. Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ ;
    Et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium :
29. quoniam Domini est regnum,
    Et ipse dominabitur gentium.
30. Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ ;
    In conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

Et anima mea ipsi vivet,
31. Semen meum serviet ei,
    Narrabit de Domino generationi
32. venturæ,
    Et annuntiabunt justitiam ejus populo, qui nascetur:
    « Hæc fecit Dominus ».

31. Et anima mea illi vivet ;
    Et semen meum serviet ipsi.
32. Annuntiabitur Domino generatio ventura ;
    Et annuntiabunt cæli justitiam ejus
    Populo qui nascetur, quem fecit Dominus.

1. Psalmus.  Davidis.

1. Psalmus David.

Dominus pascit me:  nihil mihi deest;
2. In pascuis virentibus cubare me facit.
   Ad aquas, ubi quiescam, conducit me;
3. Reficit animam meam.
   Deducit me per semitas rectas
   Propter nomen suum.
4. Etsi incedam in valle tenebrosa,
   Non timebo mala, quia tu mecum es.
   Virga tua et baculus tuus:
   Hæc me consolantur.

Dominus regit me, et nihil mihi deerit :
2. In loco pascuæ, ibi me collocavit.
   Super aquam refectionis educavit me ;
3. Animam meam convertit.
   Deduxit me super semitas justitiæ
   Propter nomen suum.
4. Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis,
   Non timebo mala, quoniam tu mecum es.
   Virga tua, et baculus tuus,
   Ipsa me consolata sunt.

5. Paras mihi mensam
   Spectantibus adversariis meis;
   Inungis oleo caput meum;
   Calix meus uberrimus est.
6. Benignitas et gratia me sequentur
   Cunctis diebus vitæ meæ,
   Et habitabo in domo Domini
   In longissima tempora.

5. Parasti in conspectu meo mensam
   Adversus eos qui tribulant me ;
   Impinguasti in oleo caput meum :
   Et calix meus inebrians, quam præclarus est !
6. Et misericordia tua subsequetur me
   Omnibus diebus vitæ meæ ;
   Et ut inhabitem in domo Domini
   In longitudinem dierum.

1. Davidis.  Psalmus.

1. Prima sabbati.  Psalmus David.

Domini est terra et quæ replent eam,
Orbis terrarum et qui habitant in eo.
2. Nam ipse super maria fundavit eum,
   Et super flumina firmavit eum.

Domini est terra, et plenitudo ejus ;
Orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.
2. Quia ipse super maria fundavit eum,
   Et super flumina præparavit eum.

3. Quis ascendet in montem Domini,
   Aut quis stabit in loco sancto ejus?
4. Innocens manibus et mundus corde,
   Qui non intendit mentem suam ad vana,
   Nec cum dolo juravit proximo suo.
5. Hic accipiet benedictionem a Domino,
   Et mercedem a Deo Salvatore suo.
6. Hæc est generatio quærentium eum,
   Quærentium faciem Dei Jacobi.

3. Quis ascendet in montem Domini ?
   Aut quis stabit in loco sancto ejus ?
4. Innocens manibus et mundo corde,
   Qui non accepit in vano animam suam,
   Nec juravit in dolo proximo suo :
5. hic accipiet benedictionem a Domino,
   Et misericordiam a Deo salutari suo.
6. Hæc est generatio quærentium eum,
   Quærentium faciem Dei Jacob.

7. Attollite, portæ, capita vestra,
   Et attollite vos, fores antiquæ,
   Ut ingrediatur rex gloriæ.
8. « Quis est iste rex gloriæ? »
   « Dominus fortis et potens,
   Dominus potens in prœlio. »
9. Attollite, portæ, capita vestra,
   Et attollite vos, fores antiquæ,
   Ut ingrediatur rex gloriæ!
10. « Quis est iste rex gloriæ? »
    « Dominus exercituum:  ipse est rex gloriæ. »

7. Attollite portas, principes, vestras,
   Et elevamini, portæ æternales,
   Et introibit rex gloriæ.
8. Quis est iste rex gloriæ ?
   Dominus fortis et potens,
   Dominus potens in prœlio.
9. Attollite portas, principes, vestras,
   Et elevamini, portæ æternales,
   Et introibit rex gloriæ.
10. Quis est iste rex gloriæ ?
    Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.

1. Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

Ad te attollo animam meam Domine,
2. Deus meus.

Ad te, Domine, levavi animam meam :
2. Deus meus,

In te confido:  ne confundar!
Ne exultent de me inimici mei!

In te confido ;  non erubescam.
3. Neque irrideant me inimici mei :

3. Etenim universi, qui sperant in te, non confundentur;
4. Confundentur, qui fidem temere frangunt.

Etenim universi qui sustinent te, non confundentur.
4. Confundentur omnes iniqua agentes supervacue.
   

Vias tuas, Domine, ostende mihi
Et semitas tuas edoce me.

Vias tuas, Domine, demonstra mihi,
Et semitas tuas edoce me.

5. Dirige me in veritate tua et doce me,
   Quia tu es Deus salvator meus:

5. Dirige me in veritate tua, et doce me,
   Quia tu es Deus salvator meus,

Et in te spero semper.

Et te sustinui tota die.

6. Reminiscere miserationum tuarum, Domine,
   Et misericordiarum tuarum, quæ a sæculo sunt.

6. Reminiscere miserationum tuarum, Domine,
   Et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.

7. Peccata juventutis meæ et delicta mea ne memineris;
   Secundum misericordiam tuam memento mei tu,
   Propter bonitatem tuam, Domine.

7. Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris.
   Secundum misericordiam tuam memento mei tu,
   Propter bonitatem tuam, Domine.

8. Bonus et rectus est Dominus:
   Propterea peccatores edocet viam.

8. Dulcis et rectus Dominus ;
   Propter hoc legem dabit delinquentibus in via.

9. Dirigit humiles in justitia,
   Docet humiles viam suam.

9. Diriget mansuetos in judicio ;
   Docebit mites vias suas.

10. Omnes semitæ Domini gratia et fidelitas
    Eis qui observant fœdus et præcepta ejus.

10. Universæ viæ Domini, misericordia et veritas,
    Requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.

11. Propter nomen tuum, Domine,
    Dimittes peccatum meum:  grande est enim.

11. Propter nomen tuum, Domine,
    Propitiaberis peccato meo ;  multum est enim.

12. Quis est vir, qui timet Dominum?
    Docet eum, quam viam eligat.

12. Quis est homo qui timet Dominum ?
    Legem statuit ei in via quam elegit.

13. In bonis morabitur ipse,
    Et semen ejus possidebit terram.

13. Anima ejus in bonis demorabitur,
    Et semen ejus hereditabit terram.

14. Familiaris est Dominus timentibus eum,
    Et fœdus suum manifestat eis.

14. Firmamentum est Dominus timentibus eum ;
    Et testamentum ipsius ut manifestetur illis.

15. Oculi mei semper ad Dominum.
    Quia ipse eruet de laqueo pedes meos.

15. Oculi mei semper ad Dominum,
    Quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.

16. Respice in me et miserere mei,
    Nam solus et miser sum ego.

16. Respice in me, et miserere mei,
    Quia unicus et pauper sum ego.

17. Alleva angustias cordis mei,
    Et de anxietatibus meis erue me.
18. Vide miseriam meam et laborem meum,
    Et dimitte universa delicta mea.

17. צ  {Ϡ, ϡ}  Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt :
    De necessitatibus meis erue me.
18. Vide humilitatem meam et laborem meum,
    Et dimitte universa delicta mea.

19. Respice inimicos meos:  sunt enim multi,
    Et odio violento oderunt me.

19. Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt,
    Et odio iniquo oderunt me.

20. Custodi animam meam et eripe me,
    Ne confundar quod confugi ad te.

20. ש  {Σ, σ, ς}  Custodi animam meam, et erue me :
    Non erubescam, quoniam speravi in te.

21. Innocentia et probitas me tueantur,
    Quoniam spero in te, Domine.

21. Innocentes et recti adhæserunt mihi,
    Quia sustinui te.

22. Libera, Deus, Israëlem
    Ex omnibus angustiis ejus.

22. Libera, Deus, Israël
    Ex omnibus tribulationibus suis.

1. Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

Jus redde mihi, Domine, quoniam ego in innocentia mea ambulavi.
Et in Domino confisus, non vacillavi.
2. Scrutare me, Domine, et proba me;
   Explora renes meos et cor meum.

Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum,
Et in Domino sperans non infirmabor.
2. Proba me, Domine, et tenta me ;
   Ure renes meos et cor meum.

3. Nam benignitas tua est ante oculos meos.
   Et ambulo in veritate tua.
4. Non sedeo cum viris iniquis,
   Nec convenio cum dolosis.
5. Odi conventum male agentium
   Et cum impiis non consido.
6. Lavo in innocentia manus meas
   Et circumeo altare tuum, Domine,
7. Ut palam annuntiem laudem
   Et enarrem universa mirabilia tua.
8. Domine, diligo habitaculum domus tuæ
   Et locum tabernaculi gloriæ tuæ.

3. Quoniam misericordia tua ante oculos meos est,
   Et complacui in veritate tua.
4. Non sedi cum concilio vanitatis,
   Et cum iniqua gerentibus non introibo.
5. Odivi ecclesiam malignantium,
   Et cum impiis non sedebo.
6. Lavabo inter innocentes manus meas,
   Et circumdabo altare tuum, Domine :
7. Ut audiam vocem laudis,
   Et enarrem universa mirabilia tua.
8. Domine, dilexi decorem domus tuæ,
   Et locum habitationis gloriæ tuæ.

9. Noli auferre cum peccatoribus animam meam
   Et cum viris sanguinum vitam meam,
10. In quorum manibus scelus est,
    Et quorum dextera plena est muneribus.
11. Ego autem in innocentia mea ambulo:
    Redime me et miserere mei.
12. Pes meus stat in via plana,
    In conventibus benedicam Domino.

9. Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam,
   Et cum viris sanguinum vitam meam :
10. in quorum manibus iniquitates sunt ;
    Dextera eorum repleta est muneribus.
11. Ego autem in innocentia mea ingressus sum ;
    Redime me, et miserere mei.
12. Pes meus stetit in directo ;
    In ecclesiis benedicam te, Domine.

1. Davidis.

1. Psalmus David, priusquam liniretur.

Dominus lux mea et salus mea:  quem timebo?
Dominus præsidium vitæ meæ:  a quo trepidabo?
2. Quum invadunt me maligni, ut edant carnem meam,
   Hostes mei et inimici mei, labuntur et cadunt.
3. Si steterint adversum me castra, non timebit cor meum;
   Si surrexerit contra me bellum, ego confidam.

Dominus illuminatio mea et salus mea :  quem timebo ?
Dominus protector vitæ meæ :
A quo trepidabo ?
2. Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas,
   Qui tribulant me inimici mei,
   Ipsi infirmati sunt et ceciderunt.
3. Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum ;
   Si exsurgat adversum me prœlium, in hoc ego sperabo.

4. Unum peto a Domino;  hoc requiro:
   Ut habitem in domo Domini cunctis diebus vitæ meæ,
   Ut fruar suavitate Domini,
   Et aspiciam templum ejus.
5. Etenim abscondet me in tentorio suo die malo,
   Occultabit me in abdito tabernaculi sui.
   In petram extollet me.
6. Et nunc caput meum erigitur
   Super inimicos qui circumstant me,
   Et immolabo in tabernaculo ejus hostias exsultationis,
   Cantabo et psallam Domino.

4. Unam petii a Domino, hanc requiram,
   Ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ ;
   Ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus.
5. Quoniam abscondit me in tabernaculo suo ;
   In die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui.
6. In petra exaltavit me,
   Et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos.
   Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis ;
   Cantabo, et psalmum dicam Domino.

7. Audi, Domine, vocem meam qua clamo,
   Miserere mei et exaudi me.
8. Tibi loquitur cor meum;  te quærit facies mea;
   Faciem tuam, Domine, quæro.
9. Noli abscondere faciem tuam a me,
   Noli repellere in ira servum tuum.
   Auxilium meum es tu;  ne abjeceris me,
   Neve dereliqueris me, Deus, salvator meus.
10. Si pater meus et mater mea dereliquerint me,
    Dominus tamen me suscipiet.

7. Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te ;
   Miserere mei, et exaudi me.
8. Tibi dixit cor meum :  Exquisivit te facies mea ;
   Faciem tuam, Domine, requiram.
9. Ne avertas faciem tuam a me ;
   Ne declines in ira a servo tuo.
   Adjutor meus esto ;  ne derelinquas me,
   Neque despicias me, Deus salutaris meus.
10. Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me ;
    Dominus autem assumpsit me.

11. Doce me, Domine, viam tuam,
    Et deduc me in semita plana propter adversarios meos.
12. Ne tradideris me desiderio inimicorum meorum,
    Quoniam insurrexerunt in me testes mendaces et qui violentiam spirant.
13. Credo visurum me bona Domini
    In terra viventium.
14. Exspecta Dominum, esto fortis,
    Et roboretur cor tuum, et exspecta Dominum.

11. Legem pone mihi, Domine, in via tua,
    Et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos.
12. Ne tradideris me in animas tribulantium me,
    Quoniam insurrexerunt in me testes iniqui,
    Et mentita est iniquitas sibi.
13. Credo videre bona Domini in terra viventium.
14. Exspecta Dominum, viriliter age :
    Et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.

1. Davidis.

1. Psalmus ipsi David.

Ad te, Domine, clamo;
Petra mea, ne surdus fueris mihi,
Ne, si non audieris me, similis fiam
Descendentibus in foveam.
2. Audi vocem obsecrationis meæ, dum ad te clamo,
   Dum attollo manus meas ad templum sanctum tuum.
3. Noli me abripere cum peccatoribus
   Et cum facientibus iniquitatem,
   Qui loquuntur pacem cum proximis suis,
   Sed malum in animo habent.
4. Da eis secundum acta eorum
   Et secundum malitiam facinorum ipsorum.
   Secundum opus manuum eorum tribue illis,
   Facta eorum redde ipsis.
5. Quia non attendunt ad acta Domini et ad opus manuum ejus,
   Destruat eos nec restituat eos.

Ad te, Domine, clamabo ;  Deus meus, ne sileas a me :
Nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.
2. Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te ;
   Dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.
3. Ne simul trahas me cum peccatoribus,
   Et cum operantibus iniquitatem ne perdas me ;
   Qui loquuntur pacem cum proximo suo,
   Mala autem in cordibus eorum.
4. Da illis secundum opera eorum,
   Et secundum nequitiam adinventionum ipsorum.
   Secundum opera manuum eorum tribue illis ;
   Redde retributionem eorum ipsis.
5. Quoniam non intellexerunt opera Domini,
   Et in opera manuum ejus destrues illos,
   Et non ædificabis eos.

6. Benedictus Dominus, quia audivit vocem obsecrationis meæ.
7. Dominus, robur meum et clipeus meus!
   In ipso confisum est cor meum, et adjutus sum;
   Ideo exsultat cor meum, et cantico meo laudo eum.

6. Benedictus Dominus,
   Quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ.
7. Dominus adjutor meus et protector meus ;
   In ipso speravit cor meum, et adjutus sum :
   Et refloruit caro mea,
   Et ex voluntate mea confitebor ei.

8. Dominus robur est populo suo,
   Et præsidium salutis uncto suo.
9. Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hereditati tuæ,
   Et pasce eos, et porta eos usque in æternum.

8. Dominus fortitudo plebis suæ,
   Et protector salvationum christi sui est.
9. Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hereditati tuæ ;
   Et rege eos, et extolle illos usque in æternum.

1. Psalmus Davidis.

1. Psalmus David, in consummatione tabernaculi.

Tribuite Domino, filii Dei,
Tribuite Domino gloriam et potentiam!
2. Tribuite Domino gloriam nominis ejus,
   Adorate Dominum in ornatu sacro.

Afferte Domino, filii Dei,
Afferte Domino filios arietum.
2. Afferte Domino gloriam et honorem ;
   Afferte Domino gloriam nomini ejus ;
   Adorate Dominum in atrio sancto ejus.

3. Vox Domini super aquas!
   Deus majestatis intonuit:
   Dominus super aquas multas!
4. Vox Domini cum potentia!
   Vox Domini cum magnificentia!
5. Vox Domini confringit cedros,
   Dominus confringit cedros Libani.
6. Facit subsilire, ut vitulum, Libanum,
   Et Šarjonem, ut pullum bubalorum.
7. Vox Domini elicit flammas ignis,
8. Vox Domini concutit desertum,
   Dominus concutit desertum Cadeši.
9. Vox Domini contorquet quercus et decorticat silvas:
   Et in templo ejus omnes dicunt:  Gloria!

3. Vox Domini super aquas ;
   Deus majestatis intonuit :
   Dominus super aquas multas.
4. Vox Domini in virtute ;
   Vox Domini in magnificentia.
5. Vox Domini confringentis cedros,
   Et confringet Dominus cedros Libani :
6. Et comminuet eas, tanquam vitulum Libani,
   Et dilectus quemadmodum filius unicornium.
7. Vox Domini intercidentis flammam ignis ;
8. Vox Domini concutientis desertum :
   Et commovebit Dominus desertum Cades.
9. Vox Domini præparantis cervos :
   Et revelabit condensa,
   Et in templo ejus omnes dicent gloriam.

10. Dominus super diluvium sedit,
    Et Dominus sedebit rex in æternum.
11. Dominus fortitudinem populo suo dabit,
    Dominus benedicet populo suo cum pace.

10. Dominus diluvium inhabitare facit,
    Et sedebit Dominus rex in æternum.
11. Dominus virtutem populo suo dabit ;
    Dominus benedicet populo suo in pace.

1. Psalmus.  Canticum festi dedicationis templi.  Davidis.
2. Prædicabo te, Domine, quoniam liberasti me,
   Nec lætificasti de me inimicos meos.

1. Psalmus cantici, in dedicatione domus David.
2. Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me,
   Nec delectasti inimicos meos super me.

3. Domine, Deus meus,
   Clamavi ad te, et sanasti me;
4. Domine, eduxisti ab inferis animam meam;
   Salvasti me e descendentibus in foveam.
5. Psallite Domino, sancti ejus;
   Et gratias agite nomini sancto ejus.
6. Nam momento durat ira ejus,
   Per totam vitam benevolentia ejus.
   Vespere advenit fletus,
   Et exsultatio mane.

3. Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.
4. Domine, eduxisti ab inferno animam meam ;
   Salvasti me a descendentibus in lacum.
5. Psallite Domino, sancti ejus ;
   Et confitemini memoriæ sanctitatis ejus.
6. Quoniam ira in indignatione ejus,
   Et vita in voluntate ejus :
   Ad vesperum demorabitur fletus,
   Et ad matutinum lætitia.

7. Ego autem dixi in confidentia mea:
   « Non movebor in æternum ».
8. Domine, in favore tuo præstitisti mihi honorem et potentiam;
   Quum abscondisti faciem tuam, factus sum conturbatus.

7. Ego autem dixi in abundantia mea :
   Non movebor in æternum.
8. Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem ;
   Avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.

9. Ad te, Domine, clamo,
   Et misericordiam Dei mei imploro;
10. « Quid lucri erit e sanguine meo,
    E descensu meo in foveam?
    An laudabit te pulvis,
    Aut prædicabit fidelitatem tuam? »
11. Audi, Domine, et miserere mei;
    Domine, esto adjutor meus.

9. Ad te, Domine, clamabo,
   Et ad Deum meum deprecabor.
10. Quæ utilitas in sanguine meo,
    Dum descendo in corruptionem ?
    Numquid confitebitur tibi pulvis,
    Aut annuntiabit veritatem tuam ?
11. Audivit Dominus, et misertus est mei ;
    Dominus factus est adjutor meus.

12. Convertisti planctum meum in chorum mihi;
    Solvisti saccum meum, et cinxisti me lætitia;
13. Ut psallat tibi anima mea nec taceat.
    Domine Deus meus, in æternum laudabo te.

12. Convertisti planctum meum in gaudium mihi ;
    Conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia :
13. Ut cantet tibi gloria mea, et non compungar.
    Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David, pro extasi.

2. Ad te, Domine, confugio:  ne confundar in æternum;
   In justitia tua libera me!
3. Inclina ad me aurem tuam,
   Festina, ut eripias me.
   Esto mihi petra refugii,
   Arx munita, ut salves me.
4. Nam tu es petra mea et arx mea,
   Et propter nomen tuum deduces me et diriges me.
5. Educes me e reti quod absconderunt mihi,
   Quia tu es refugium meum.
6. In manus tuas commendo spiritum meum:
   Liberabis me, Domine, Deus fidelis.
7. Odisti eos qui colunt idola vana;
   Ego autem in Domino confido.
8. Exsultabo et lætabor de miseratione tua,
   Quoniam respexisti miseriam meam,
   Adjuvisti in angustiis animam meam,
9. Nec tradidisti me in manum inimici,
   Sed statuisti in loco spatioso pedes meos.

2. In te, Domine, speravi ;
   Non confundar in æternum :
   In justitia tua libera me.
3. Inclina ad me aurem tuam ;
   Accelera ut eruas me.
   Esto mihi in Deum protectorem,
   Et in domum refugii, ut salvum me facias :
4. Quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ;
   Et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
5. Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi,
   Quoniam tu es protector meus.
6. In manus tuas commendo spiritum meum ;
   Redemisti me, Domine Deus veritatis.
7. Odisti observantes vanitates supervacue ;
   Ego autem in Domino speravi.
8. Exsultabo, et lætabor in misericordia tua,
   Quoniam respexisti humilitatem meam ;
   Salvasti de necessitatibus animam meam.
9. Nec conclusisti me in manibus inimici :
   Statuisti in loco spatioso pedes meos.

10. Miserere mei, Domine, quia in angustiis sum;
    Mærore tabescit oculus meus, anima mea et corpus meum.
11. Etenim ærumna consumitur vita mea,
    Et anni mei gemitu.
    Defecit in afflictione robur meum,
    Et ossa mea tabuerunt.
12. Omnibus inimicis meis factus sum opprobrium,
    Vicinis meis ludibrium, et terror notis meis;
    Qui foris vident me, aufugiunt a me;
13. Oblivione excidi e corde, quasi mortuus,
    Factus tanquam vas confractum.
14. Etenim audivi sibilum multorum — terror est undique!
    Convenientes simul contra me, vitam meam auferre meditati sunt.
15. Ego autem in te confido, Domine;  Dico:
    Deus meus es tu.
16. In manu tua sortes meæ;
    Eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me.
17. Serenum præbe vultum tuum servo tuo,
    Salva me in misericordia tua.
18. Domine, ne confundar, quia invocavi te;
    Confundantur impii, conticescant, acti ad inferos.
19. Muta fiant labia mendacia,
    Quæ loquuntur contra justum insolenter in superbia et contemptu.

10. Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ;
    Conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
11. Quoniam defecit in dolore vita mea,
    Et anni mei in gemitibus.
    Infirmata est in paupertate virtus mea,
    Et ossa mea conturbata sunt.
12. Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium,
    Et vicinis meis valde, et timor notis meis ;
    Qui videbant me foras fugerunt a me.
13. Oblivioni datus sum, tanquam mortuus a corde ;
    Factus sum tanquam vas perditum :
14. Quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu.
    In eo dum convenirent simul adversum me,
    Accipere animam meam consiliati sunt.
15. Ego autem in te speravi, Domine ;
    Dixi :  Deus meus es tu ;
16. in manibus tuis sortes meæ :
    Eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
17. Illustra faciem tuam super servum tuum ;
    Salvum me fac in misericordia tua.
18. Domine, non confundar, quoniam invocavi te.
    Erubescant impii, et deducantur in infernum ;
19. muta fiant labia dolosa,
    Quæ loquuntur adversus justum iniquitatem,
    In superbia, et in abusione.

20. Quam magna est bonitas tua, Domine,
    Quam reservasti timentibus te,
    Quam præstas confugientibus ad te;
    In conspectu hominum.
21. Protegis eos protectione vultus tui
    A conspiratione virorum,
    Occultas eos in tentorio
    A jurgio linguarum.
22. Benedictus Dominus, quia mirabilem præbuit mihi
    Misericordiam suam in urbe munita.
23. Ego autem dixi in trepidatione mea:
    « Abscissus sum a conspectu tuo »:
    Tu vero audisti vocem obsecrationis meæ
    Quum clamarem ad te.
24. Diligite Dominum, omnes sancti ejus!
    Fideles conservat Dominus,
    Sed retribuit abundanter
    Agentibus superbe.
25. Confortamini et roboretur cor vestrum
    Omnes, qui speratis in Domino.

20. Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine,
    Quam abscondisti timentibus te ;
    Perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum !
21. Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum ;
    Proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
22. Benedictus Dominus,
    Quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
23. Ego autem dixi in excessu mentis meæ :
    « Projectus sum a facie oculorum tuorum » :
    Ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
24. Diligite Dominum, omnes sancti ejus,
    Quoniam veritatem requiret Dominus,
    Et retribuet abundanter facientibus superbiam.
25. Viriliter agite, et confortetur cor vestrum,
    Omnes qui speratis in Domino.

1. Davidis.  Ode didascalica.

1. Ipsi David intellectus.

Beatus cujus remissa est iniquitas,
Cujus obtectum est peccatum.
2. Beatus homo cui Dominus non imputat culpam,
   Et in cujus spiritu non est dolus.

Beati quorum remissæ sunt iniquitates,
Et quorum tecta sunt peccata.
2. Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum,
   Nec est in spiritu ejus dolus.

3. Quamdiu tacui, tabuerunt ossa mea
   Inter gemitus meos assiduos.
4. Etenim die noctuque gravis erat super me manus tua.
   Consumebatur robur meum velut ardoribus æstivis.
5. Peccatum meum confessus sum tibi,
   Et culpam meam non abscondi;
   Dixi:  « Confiteor iniquitatem meam Domino »,
   Et tu remisisti culpam peccati mei.
6. Propterea orabit ad te omnis pius
   In tempore necessitatis.
   Quum irruent aquæ multæ,
   Ad eum non pervenient.
7. Tu es refugium mihi, ab angustiis me servabis,
   Gaudio salutis meæ circumdabis me.

3. Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea,
   Dum clamarem tota die.
4. Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua,
   Conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.
5. Delictum meum cognitum tibi feci,
   Et injustitiam meam non abscondi.
   Dixi :  Confitebor adversum me injustitiam meam Domino ;
   Et tu remisisti impietatem peccati mei.
6. Pro hac orabit ad te omnis sanctus
   In tempore opportuno.
   Verumtamen in diluvio aquarum multarum,
   Ad eum non approximabunt.
7. Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me ;
   Exsultatio mea, erue me a circumdantibus me.

8. Erudiam te, et docebo viam, qua ambules;
   Instruam te, firmans super te oculos meos.
9. Nolite esse sicut equus et mulus sine intellectu,
   Quorum impetus camo et freno constringitur;
   Secus ad te non appropinquant.

8. Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris ;
   Firmabo super te oculos meos.
9. Nolite fieri sicut equus et mulus,
   Quibus non est intellectus.
   In camo et freno maxillas eorum constringe,
   Qui non approximant ad te.

10. Multi sunt dolores impii;
    Sperantem autem in Domino misericordia circumdat.
11. Lætamini in Domino et gaudete, justi;
    Et exsultate, omnes recti corde.

10. Multa flagella peccatoris ;
    Sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.
11. Lætamini in Domino, et exsultate, justi ;
    Et gloriamini, omnes recti corde.

1. Psalmus David.

1. Exsultate, justi, in Domino:
   Rectos decet collaudatio.
2. Celebrate Dominum cithara,
   Psalterio decachordo psallite ei.
3. Cantate ei canticum novum,
   Bene canite ei cum clangore.
4. Nam rectum est verbum Domini,
   Et omne opus ejus fidum.
5. Diligit justitiam et jus:
   Gratia Domini plena est terra.

2. Exsultate, justi, in Domino ;
   Rectos decet collaudatio.
3. Confitemini Domino in cithara ;
   In psalterio decem chordarum psallite illi.
4. Cantate ei canticum novum ;
   Bene psallite ei in vociferatione.
5. Quia rectum est verbum Domini,
   Et omnia opera ejus in fide.
6. Diligit misericordiam et judicium ;
   Misericordia Domini plena est terra.

6. Verbo Domini cæli facti sunt,
   Et spiritu oris ejus omne agmen eorum.
7. Congregat quasi in utre aquas maris:
   Ponit in receptaculis fluctus.

6. Verbo Domini cæli firmati sunt,
   Et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.
7. Congregans sicut in utre aquas maris ;
   Ponens in thesauris abyssos.

8. Timeat Dominum omnis terra:
   Ipsum vereantur omnes incolæ orbis.
9. Nam ipse dixit et facta sunt,
   Ipse mandavit et exstiterunt.
10. Dominus dissipat consilium nationum;
    Irritas facit cogitationes populorum.
11. Consilium Domini in æternum manet:
    Cogitationes cordis ejus in generationem et generationem.
12. Beata gens, cujus Deus est Dominus:
    Populus quem elegit in hereditatem sibi.

8. Timeat Dominum omnis terra ;
   Ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem.
9. Quoniam ipse dixit, et facta sunt ;
   Ipse mandavit et creata sunt.
10. Dominus dissipat consilia gentium ;
    Reprobat autem cogitationes populorum,
    Et reprobat consilia principum.
11. Consilium autem Domini in æternum manet ;
    Cogitationes cordis ejus in generatione et generationem.
12. Beata gens cujus est Dominus Deus ejus ;
    Populus quem elegit in hereditatem sibi.

13. De cælis respicit Dominus:
    Videt omnes filios hominum.
14. De loco habitationis suæ prospectat
    Omnes qui habitant terram:
15. Qui omnium eorum corda finxit,
    Qui attendit ad omnia opera eorum.

13. De cælo respexit Dominus ;
    Vidit omnes filios hominum.
14. De præparato habitaculo suo
    Respexit super omnes qui habitant terram :
15. Qui finxit sigillatim corda eorum ;
    Qui intellegit omnia opera eorum.

16. Non vincit rex multo exercitu:
    Bellator non se salvat magno robore.
17. Fallax est equus ad victoriam,
    Et magnitudine roboris sui non salvat.
18. Ecce oculi Domini super timentes eum:
    In eos qui sperant gratiam ejus.
19. Ut eruat a morte animas eorum
    Et alat eos in fame.

16. Non salvatur rex per multam virtutem,
    Et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ.
17. Fallax equus ad salutem ;
    In abundantia autem virtutis suæ non salvabitur.
18. Ecce oculi Domini super metuentes eum,
    Et in eis qui sperant super misericordia ejus :
19. Ut eruat a morte animas eorum,
    Et alat eos in fame.

20. Anima nostra exspectat Dominum:
    Adjutor et clipeus noster ipse est.
21. In illo ergo lætatur cor nostrum,
    In nomine sancto ejus confidimus.
22. Fiat misericordia tua, Domine, super nos,
    Quemadmodum speravimus in te.

20. Anima nostra sustinet Dominum,
    Quoniam adjutor et protector noster est.
21. Quia in eo lætabitur cor nostrum,
    Et in nomine sancto ejus speravimus.
22. Fiat misericordia tua, Domine, super nos,
    Quemadmodum speravimus in te.

1. Davidis, quando se mente alienatum simulavit coram Abimelech et, dimissus ab illo, abiit.

1. Davidi, quum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.

2. Benedicam Domino omni tempore;
   Semper laus ejus in ore meo.

2. Benedicam Dominum in omni tempore ;
   Semper laus ejus in ore meo.

3. In Domino glorietur anima mea:
   Audiant humiles, et lætentur.

3. In Domino laudabitur anima mea :
   Audiant mansueti, et lætentur.

4. Magnificate Dominum mecum;
   Et extollamus nomen ejus simul.

4. Magnificate Dominum mecum,
   Et exaltemus nomen ejus in idipsum.

5. Quæsivi Dominum, et exaudivit me;
   Et ex omnibus timoribus meis eripuit me.

5. Exquisivi Dominum, et exaudivit me ;
   Et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.

6. Aspicite ad eum, ut exhilaremini,
   Et facies vestræ ne erubescant.

Accedite ad eum, et illuminamini ;
Et facies vestræ non confundentur.

7. Ecce, miser clamavit, et Dominus audivit,
   Et ex omnibus angustiis ejus salvavit eum.

7. Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum,
   Et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.

8. Castra ponit angelus Domini
   Circa timentes eum, et eripit eos.

8. Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum,
   Et eripiet eos.

9. Gustate, et videte, quam bonus sit Dominus;
   Beatus vir qui confugit ad eum.

9. Gustate et videte quoniam suavis est Dominus ;
   Beatus vir qui sperat in eo.

10. Timete Dominum, sancti ejus,
    Quia non est inopia timentibus eum.

10. Timete Dominum, omnes sancti ejus,
    Quoniam non est inopia timentibus eum.

11. Potentes facti sunt pauperes et esurierunt;
    Quærentes autem Dominum nullo bono carebunt.

11. Divites eguerunt, et esurierunt ;
    Inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.

12. Venite, filii, audite me;
    Timorem Domini docebo vos.

12. Venite, filii, audite me :
    Timorem Domini docebo vos.

13. Quis est homo qui diligit vitam,
    Desiderat dies, ut bonis fruatur?

13. Quis est homo qui vult vitam ;
    Diligit dies videre bonos ?

14. Cohibe linguam tuam a malo,
    Et labia tua a verbis dolosis.

14. Prohibe linguam tuam a malo,
    Et labia tua ne loquantur dolum.

15. Recede a malo, et fac bonum;
    Quærere pacem, et sectare eam.

15. Diverte a malo, et fac bonum ;
    Inquire pacem, et persequere eam.

16. Oculi Domini respiciunt justos,
    Et aures ejus clamorem eorum.

16. Oculi Domini super justos,
    Et aures ejus in preces eorum.

17. Vultus Domini aversatur facientes mala,
    Ut deleat de terra memoriam eorum.

17. Vultus autem Domini super facientes mala,
    Ut perdat de terra memoriam eorum.

18. Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos;
    Et ex omnibus angustiis eorum eripuit eos.

18. Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos ;
    Et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.

19. Prope est Dominus contritis corde,
    Et confractos spiritu salvat.

19. Juxta est Dominus eis qui tribulato sunt corde,
    Et humiles spiritu salvabit.

20. Multa sunt mala justi;
    Sed ex omnibus eripit eum Dominus.

20. Multæ tribulationes justorum ;
    Et de omnibus his liberabit eos Dominus.

21. Custodit omnia ossa ejus:
    Non confringetur ne unum quidem.

21. Custodit Dominus omnia ossa eorum :
    Unum ex his non conteretur.

22. In mortem agit impium malitia,
    Et qui oderunt justum, punientur.

22. Mors peccatorum pessima ;
    Et qui oderunt justum delinquent.

24. Dominus liberat animas servorum suorum,
    Neque punietur, quicumque confugerit ad eum.

24. Redimet Dominus animas servorum suorum,
    Et non delinquent omnes qui sperant in eo.

1. Davidis.

1. Ipsi David.

Certa, Domine, contra certantes mecum,
Impugna impugnantes me.
2. Apprehende clipeum et scutum,
   Et exsurge in auxilium meum.
3. Vibra lanceam et cohibe persequentes me,
   Dic animæ meæ:  « Salus tua ego sum. »
4. Confundantur et erubescant qui quærunt vitam meam.
   Cedant retrorsum et afficiantur pudore qui cogitant mihi mala.
5. Sint velut palea ante ventum,
   Quum angelus Domini pellet eos.
6. Sit via illorum tenebrosa et lubrica
   Quum angelus Domini insectabitur eos.

Judica, Domine, nocentes me ;
Expugna impugnantes me.
2. Apprehende arma et scutum,
   Et exsurge in adjutorium mihi.
3. Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me ;
   Dic animæ meæ :  Salus tua ego sum.
4. Confundantur et revereantur quærentes animam meam ;
   Avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.
5. Fiant tanquam pulvis ante faciem venti,
   Et angelus Domini coarctans eos.
6. Fiat via illorum tenebræ et lubricum,
   Et angelus Domini persequens eos.

7. Nam sine causa tetenderunt mihi rete suum.
   Sine causa foderunt foveam vitæ meæ.
8. Veniat illis interitus improviso,
   Et rete, quod tetenderunt, capiat ipsos;
   In foveam quam foderunt, ipsi cadant.
9. Anima autem mea exsultabit in Domino,
   Lætabitur de auxilio ejus.
10. Omnes vires meæ dicent:
    « Domine, quis similis tibi,
    Qui eripis miserum a præpotente,
    Miserum et pauperem a prædatore. »
11. Surrexerunt testes violenti:
    Quorum non eram conscius, a me quærebant.
12. Retribuebant mihi mala pro bonis:
    Desolationem animæ meæ.

7. Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui ;
   Supervacue exprobraverunt animam meam.
8. Veniat illi laqueus quem ignorat,
   Et captio quam abscondit apprehendat eum,
   Et in laqueum cadat in ipsum.
9. Anima autem mea exsultabit in Domino,
   Et delectabitur super salutari suo.
10. Omnia ossa mea dicent :
    Domine, quis similis tibi ?
    Eripiens inopem de manu fortiorum ejus ;
    Egenum et pauperem a diripientibus eum.
11. Surgentes testes iniqui,
    Quæ ignorabam interrogabant me.
12. Retribuebant mihi mala pro bonis,
    Sterilitatem animæ meæ.

13. Ego autem, quum illi ægrotarent, induebar cilicio,
    Affligebam jejunio animam meam
    Et preces intra me fundebam.
14. Velut pro amico, pro fratre meo, incedebam tristis.
    Velut qui luget matrem, mæstus incurvabar.
15. Sed quum vacillarem ego, lætati sunt et convenerunt,
    Convenerunt contra me percutientes inopinantem.
    Dilaniabant me neque cessabant,
16. Tentabant me, irridebant mihi
    Frendentes contra me dentibus suis.

13. Ego autem, quum mihi molesti essent, induebar cilicio ;
    Humiliabam in jejunio animam meam,
    Et oratio mea in sinu meo convertetur.
14. Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam ;
    Quasi lugens et contristatus sic humiliabar.
15. Et adversum me lætati sunt, et convenerunt ;
    Congregata sunt super me flagella, et ignoravi.
16. Dissipati sunt, nec compuncti ;
    Tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione ;
    Frenduerunt super me dentibus suis.

17. Domine, quamdiu aspicies?
    Eripe animam meam a rugientibus, a leonibus vitam meam.
18. Gratias agam tibi in cœtu magno,
    In populo multo te laudabo.
19. Ne gaudeant de me inimici mei, injusti;
    Ne oculis annuant qui me oderunt sine causa.
20. Neque enim quæ pacis sunt loquuntur,
    Et contra quietos terræ fraudes meditantur.
21. Et dilatant contra me os suum,
    Dicunt:  « Vah!  Vah!  oculis nostris vidimus! »
22. Vidisti, Domine!  Noli silere.
    Domine, noli esse procul a me!
23. Expergiscere et evigila ad defensionem meam,
    Deus meus et Dominus meus, pro causa mea!
24. Judica me secundum justitiam tuam, Domine;
    Deus meus, ne lætentur de me!
25. Ne cogitent in corde suo:  « Vah!  Quod desideravimus! »
    Ne dicant:  « Devoravimus eum. »
26. Confundantur et erubescant omnes simul,
    Qui lætantur de malis meis;
    Induantur confusione et ignominia,
    Qui se extollunt contra me.
27. Exsultent et lætentur qui favent causæ meæ,
    Et dicant semper:
    « Magnificetur Dominus,
    Qui favet saluti servi sui. »
28. Et lingua mea enuntiabit justitiam tuam,
    Perpetuo laudem tuam.

17. Domine, quando respicies ?
    Restitue animam meam a malignitate eorum ;
    A leonibus unicam meam.
18. Confitebor tibi in ecclesia magna ;  in populo gravi laudabo te.
19. Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique,
    Qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.
20. Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur ;
    Et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.
21. Et dilataverunt super me os suum ;
    Dixerunt :  Euge, euge ! viderunt oculi nostri.
22. Vidisti, Domine :  ne sileas ;
    Domine, ne discedas a me.
23. Exsurge et intende judicio meo, Deus meus ;
    Et Dominus meus, in causam meam.
24. Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus,
    Et non supergaudeant mihi.
25. Non dicant in cordibus suis :  Euge, euge, animæ nostræ ;
    Nec dicant :  Devoravimus eum.
26. Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis ;
    Induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.
27. Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam ;
    Et dicant semper :  Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.
28. Et lingua mea meditabitur justitiam tuam ;
    Tota die laudem tuam.

1. Magistro chori :  Davidis, servi Domini.

1. In finem.  Servo Domini ipsi David.

2. Loquitur iniquitas ad impium in corde ejus;
   Non est timor Dei ante oculos ejus;
3. Etenim in mente sua blanditur sibi
   Non deprehendi culpam suam neque abhorreri.
4. Verba oris ejus iniquitas et dolus,
   Desiit sapere et agere bene.
5. Iniquitatem meditatur in cubili suo,
   Consistit in via non bona, malum non aversatur.

2. Dixit injustus ut delinquat in semetipso :
   Non est timor Dei ante oculos ejus.
3. Quoniam dolose egit in conspectu ejus,
   Ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.
4. Verba oris ejus iniquitas, et dolus ;
   Noluit intellegere ut bene ageret.
5. Iniquitatem meditatus est in cubili suo ;
   Astitit omni viæ non bonæ :
   Malitiam autem non odivit.

6. Domine, cælum contingit misericordia tua,
   Fidelitas tua ipsas nubes.
7. Justitia tua sicut montes Dei,
   Judicia tua sicut mare profundum.
   Homines et jumenta salvas, Domine.
8. Quam pretiosa est gratia tua, Deus:
   Filii hominum sub umbram alarum tuarum confugiunt;
9. Satiantur pinguedine domus tuæ,
   Et torrente deliciarum tuarum potas eos.
10. Etenim apud te est fons vitæ,
    Et in lumine tuo videmus lumen.

6. Domine, in cælo misericordia tua,
   Et veritas tua usque ad nubes.
7. Justitia tua sicut montes Dei ;
   Judicia tua abyssus multa.
   Homines et jumenta salvabis, Domine,
8. Quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus.
   Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.
9. Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ,
   Et torrente voluptatis tuæ potabis eos :
10. Quoniam apud te est fons vitæ,
    Et in lumine tuo videbimus lumen.

11. Serva gratiam tuam eis qui te colunt,
    Et æquitatem tuam eis qui recto sunt corde.
12. Ne superveniat mihi pes superbi,
    Et manus peccatoris ne moveat me.
13. Ecce corruerunt qui patrant iniquitatem:
    Dejecti sunt nec surgere possunt.

11. Prætende misericordiam tuam scientibus te,
    Et justitiam tuam his qui recto sunt corde.
12. Non veniat mihi pes superbiæ,
    Et manus peccatoris non moveat me.
13. Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem ;
    Expulsi sunt, nec potuerunt stare.

1. Davidis.

1. Psalmus ipsi David.

Noli excandescere propter male agentes,
Neque invidere facientibus iniquitatem;
2. Nam sicut fenum velociter decident
   Et sicut herba viridis marcescent.

Noli æmulari in malignantibus,
Neque zelaveris facientes iniquitatem :
2. Quoniam tanquam fenum velociter arescent,
   Et quemadmodum olera herbarum cito decident.

3. Spera in Domino, et fac bonum,
   Ut habites terram et fruaris securitate.
4. Delectare in Domino,
   Et dabit tibi quod petit cor tuum.

3. Spera in Domino, et fac bonitatem ;
   Et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.
4. Delectare in Domino,
   Et dabit tibi petitiones cordis tui.

5. Et spera in eo, et ipse aget.
6. Et oriri faciet sicut lumen justitiam tuam,
   Et jus tuum sicut meridiem.

5. Revela Domino viam tuam,
   Et spera in eo, et ipse faciet.
6. Et educet quasi lumen justitiam tuam,
   Et judicium tuum tanquam meridiem.

7. Acquiesce in Domino,
   Et spera in eo.
   Noli excandescere de eo qui prospere procedit in via sua,
   Propter hominem machinantem mala.

7. Subditus esto Domino, et ora eum.
   Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua ;
   In homine faciente injustitias.

Desiste ab ira et depone furorem;
Noli excandescere, ne male agas.
8. Etenim male agentes destruentur;
   Sed qui sperant in Domino, possidebunt terram.

8. Desine ab ira, et derelinque furorem ;
   Noli æmulari ut maligneris.
9. Quoniam qui malignantur exterminabuntur ;
   Sustinentes autem Dominum, ipsi hereditabunt terram.

10. Et modicum, et non erit impius;
    Et si attendes ad locum ejus, jam non erit.
11. Sed mansueti possidebunt terram,
    Et delectabuntur multitudine pacis.

10. Et adhuc pusillum, et non erit peccator ;
    Et quæres locum ejus, et non invenies.
11. Mansueti autem hereditabunt terram,
    Et delectabuntur in multitudine pacis.

12. Mala molitur impius justo
    Et frendit contra eum dentibus suis.
13. Dominus irridet illi,
    Quia videt diem ejus venturum.

12. Observabit peccator justum,
    Et stridebit super eum dentibus suis.
13. Dominus autem irridebit eum,
    Quoniam prospicit quod veniet dies ejus.

14. Gladium evaginant impii et tendunt arcum suum,
    Ut prosternant miserum et pauperem,
    Ut trucident eos qui recta via incedunt.
15. Gladius eorum penetrabit in corda ipsorum,
    Et arcus eorum confringentur.

14. Gladium evaginaverunt peccatores ;
    Intenderunt arcum suum :
    Ut dejiciant pauperem et inopem,
    Ut trucident rectos corde.
15. Gladius eorum intret in corda ipsorum,
    Et arcus eorum confringatur.

16. Melius est modicum, quod habet justus,
    Quam opulentia impiorum magna;
17. Nam bracchia impiorum confringentur;
    Justos autem sustentat Dominus.

16. Melius est modicum justo,
    Super divitias peccatorum multas :
17. Quoniam bracchia peccatorum conterentur :
    Confirmat autem justos Dominus.

18. Dominus curat de vita proborum,
    Et hereditas eorum in æternum erit.
19. Non confundentur tempore calamitatis,
    Et diebus famis saturabuntur.

18. Novit Dominus dies immaculatorum,
    Et hereditas eorum in æternum erit.
19. Non confundentur in tempore malo,
    Et in diebus famis saturabuntur :

20. Impii vero peribunt,
    Et inimici Domini ut decor pratorum marcescent,
    Quemadmodum fumus evanescent.

20. Quia peccatores peribunt.
    Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati,
    Deficientes quemadmodum fumus deficient.

21. Mutuatur impius et non reddit,
    Justus autem miseretur et donat.
22. Nam, quibus benedixerit, possidebunt terram,
    Et quibus maledixerit, destruentur.

21. Mutuabitur peccator, et non solvet ;
    Justus autem miseretur et tribuet :
22. Quia benedicentes ei hereditabunt terram ;
    Maledicentes autem ei disperibunt.

23. A Domino gressus hominis firmantur,
    Et viam ejus acceptam habet.
24. Etsi ceciderit, non prosternitur,
    Quia Dominus sustinet manum ejus.

23. Apud Dominum gressus hominis dirigentur,
    Et viam ejus volet.
24. Quum ceciderit, non collidetur,
    Quia Dominus supponit manum suam.

25. Puer fui, et jam sum senex,
    Et non vidi justum derelictum,
    Nec semen ejus mendicans panem.
26. Omni tempore miseretur et commodat;
    Et semini illius benedicetur.

25. Junior fui, etenim senui ;
    Et non vidi justum derelictum,
    Nec semen ejus quærens panem.
26. Tota die miseretur et commodat ;
    Et semen illius in benedictione erit.

27. Recede a malo, et fac bonum,
    Ut maneas in sempiternum.
28. Nam Dominus diligit justitiam,
    Et non derelinquit sanctos suos;

27. Declina a malo, et fac bonum,
    Et inhabita in sæculum sæculi :
28. Quia Dominus amat judicium,
    Et non derelinquet sanctos suos :
    In æternum conservabuntur.

Improbi destruentur,
Et semen impiorum exscindetur.
29. Justi possidebunt terram,
    Et habitabunt in sempiternum super eam.

Injusti punientur,
Et semen impiorum peribit.
29. Justi autem hereditabunt terram,
    Et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.

30. Os justi eloquitur sapientiam,
    Et lingua ejus effatur rectum.
31. Lex Dei ejus in corde ipsius,
    Et non vacillant gressus ejus.

30. Os justi meditabitur sapientiam,
    Et lingua ejus loquetur judicium.
31. Lex Dei ejus in corde ipsius,
    Et non supplantabuntur gressus ejus.

32. Observat impius justum,
    Et studet occidere eum.
33. Dominus non derelinquet eum in manu illius,
    Nec condemnabit eum, quum judicabitur.

32. Considerat peccator justum,
    Et quærit mortificare eum.
33. Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus,
    Nec damnabit eum cum judicabitur illi.

34. Confide in Domino,
    Et viam ejus observa;
    Et provehet te, ut possideas terram;
    Excidium impiorum lætus videbis.

34. Exspecta Dominum, et custodi viam ejus,
    Et exaltabit te ut hereditate capias terram :
    Quum perierint peccatores, videbis.

35. Vidi impium superbientem
    Et sese expandentem ut cedrum frondosam.
36. Et præterii, et ecce non erat;
    Et quæsivi eum, et non est inventus.

35. Vidi impium superexaltatum,
    Et elevatum sicut cedros Libani :
36. Et transivi, et ecce non erat ;
    Et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.

37. Observa probum et considera justum:
    Nam posteritas est viro pacifico.
38. Peccatores autem exstirpabuntur omnes,
    Posteritas impiorum exscindetur.

37. Custodi innocentiam, et vide æquitatem,
    Quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.
38. Injusti autem disperibunt simul ;
    Reliquiæ impiorum interibunt.

39. Salus justorum a Domino est;
    Refugium eorum est tempore tribulationis.
40. Et adjuvat eos Dominus et liberat eos;
    Liberat eos ab impiis, et servat eos,
    Quia confugiunt ad eum.

39. Salus autem justorum a Domino ;
    Et protector eorum in tempore tribulationis.
40. Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos ;
    Et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos,
    Quia speraverunt in eo.

1. Psalmus.  Davidis.  Ad commemorandum.

1. Psalmus David, in rememorationem de sabbato.

2. Domine, noli me arguere in ira tua
   Nec me corripere in furore tuo.
3. Etenim sagittæ tuæ infixæ sunt mihi,
   Et descendit super me manus tua.
4. Nihil sani in carne mea ob indignationem tuam,
   Nihil integri in ossibus meis propter peccatum meum,
5. Nam culpæ meæ supergressæ sunt caput meum,
   Sicut onus grave gravant me nimis.

2. Domine, ne in furore tuo arguas me,
   Neque in ira tua corripias me :
3. Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi,
   Et confirmasti super me manum tuam.
4. Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ;
   Non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :
5. Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum,
   Et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

6. Fœtent, tabescunt livores mei propter insipientiam meam.
7. Inclinatus, incurvatus sum valde;
   Toto die mæstus incedo.
8. Nam lumbi mei pleni sunt inflammatione,
   Nec quicquam est sani in carne mea.
9. Inclinatus, incurvatus sum valde,
   Rugio propter fremitum cordis mei.
10. Domine, coram te est omne desiderium meum,
    Et gemitus meus te non latet.
11. Cor meum palpitat, dereliquit me robur meum,
    Et ipsa lux oculorum meorum deficit me.
12. Amici mei et sodales mei procul a plaga mea subsistunt,
    Et propinqui mei stant e longinquo.
13. Et laqueos tendunt qui insidiantur vitæ meæ,
    Et qui quærunt mihi malum, perniciem minantur
    Et fraudes omni tempore moliuntur.

6. Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ,
   A facie insipientiæ meæ.
7. Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ;
   Tota die contristatus ingrediebar.
8. Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus,
   Et non est sanitas in carne mea.
9. Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ;
   Rugiebam a gemitu cordis mei.
10. Domine, ante te omne desiderium meum,
    Et gemitus meus a te non est absconditus.
11. Cor meum conturbatum est ;
    Dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum,
    Et ipsum non est mecum.
12. Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt,
    Et steterunt ;
    Et qui juxta me erant, de longe steterunt :
    Et vim faciebant qui quærebant animam meam.
13. Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates,
    Et dolos tota die meditabantur.

14. Ego autem, tanquam surdus, non audio,
    Et sum velut mutus non aperiens os suum.
15. Et factus sum sicut homo qui non audit,
    Et qui non habet responsum in ore suo.
16. In te enim, Domine, confido:
    Tu exaudies, Domine, Deus meus.
17. Etenim dico:  « Ne lætentur de me;
    Dum labitur pes meus, ne superbiant contra me ».

14. Ego autem, tanquam surdus, non audiebam ;
    Et sicut mutus non aperiens os suum.
15. Et factus sum sicut homo non audiens,
    Et non habens in ore suo redargutiones.
16. Quoniam in te, Domine, speravi ;
    Tu exaudies me, Domine Deus meus.
17. Quia dixi :  Nequando supergaudeant mihi inimici mei ;
    Et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

18. Ego enim lapsui proximus sum,
    Et dolor meus coram me est semper.
19. Etenim culpam meam confiteor.
    Et ob peccatum meum sum anxius.
20. Sed qui sine causa adversantur mihi, potentes sunt,
    Et multi, qui oderunt me injuste;
21. Et qui retribuunt malum pro bono,
    Infestant me, quia bonum sector.
22. Noli me derelinquere, Domine,
    Deus meus, noli procul distare a me!
23. Festina in auxilium meum.
    Domine, salus mea!

18. Quoniam ego in flagella paratus sum,
    Et dolor meus in conspectu meo semper.
19. Quoniam iniquitatem meam annuntiabo,
    Et cogitabo pro peccato meo.
20. Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me :
    Et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
21. Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi,
    Quoniam sequebar bonitatem.
22. Ne derelinquas me, Domine Deus meus ;
    Ne discesseris a me.
23. Intende in adjutorium meum,
    Domine Deus salutis meæ.

1. Magistro chori :  Idithuni.  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, ipsi Idithun.  Canticum David.

2. Dixi:  « custodiam vias meas,
   Ut non peccem lingua mea;
   Frenum apponam ori meo,
   Dum impius est coram me. »
3. Obmutui silens, bono carens,
   Sed dolor meus recruduit.
4. Incaluit cor meum intra me;
   Quum consideravi, exarsit ignis:
   Locutus sum lingua mea.

2. Dixi :  « Custodiam vias meas :
   Ut non delinquam in lingua mea.
   Posui ori meo custodiam,
   Quum consisteret peccator adversum me. »
3. Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ;
   Et dolor meus renovatus est.
4. Concaluit cor meum intra me ;
   Et in meditatione mea exardescet ignis.
5. Locutus sum in lingua mea :

5. « Notum fac mihi, Domine, terminum meum,
   Et quæ mensura sit dierum meorum,
   Ut sciam, quam caducus sim ego.
6. Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos,
   Et vita mea quasi nihil est coram te:
   Ut halitus tantum stat omnis homo.
7. Ut umbra tantum pertransit homo.
   Inaniter tantum tumultuatur;
   Coacervat nec scit quis percipiat ea.

« Notum fac mihi, Domine, finem meum,
Et numerum dierum meorum quis est,
Ut sciam quid desit mihi.
6. Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
   Et substantia mea tanquam nihilum ante te.
   Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
7. Verumtamen in imagine pertransit homo ;
   Sed et frustra conturbatur :
   Thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.

8. Et nunc quid exspecto, Domine?
   Fiducia mea est in te.
9. Ab omnibus iniquitatibus meis libera me,
   Opprobrio stulti ne tradideris me.

8. Et nunc quæ est exspectatio mea :  nonne Dominus ?
   Et substantia mea apud te est.
9. Ab omnibus iniquitatibus meis erue me :
   Opprobrium insipienti dedisti me.

10. Obmutui, non aperio os meum:
    Tu enim fecisti.
11. Remove a me plagam tuam:
    Impetu manus tuæ ego consumor.
12. Correptione culpæ castigas virum;
    Dissolvis, ut tinea, pretiosa ejus:
    Halitus tantum est omnis homo.
13. Audi orationem meam, Domine,
    Et clamorem meum ausculta,
    Ad lacrimas meas ne fueris surdus.
    Hospes enim sum apud te,
    Peregrinus, sicut omnes patres mei.
14. Averte oculos a me, ut respirem,
    Priusquam vadam et non sim. »

10. Obmutui, et non aperui os meum,
    Quoniam tu fecisti ;
11. Amove a me plagas tuas.
12. A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus :
    Propter iniquitatem corripuisti hominem.
    Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus :
    Verumtamen vane conturbatur omnis homo.
13. Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ;
    Auribus percipe lacrimas meas.
    Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
    Et peregrinus sicut omnes patres mei.
14. Remitte mihi, ut refrigerer
    Priusquam abeam et amplius non ero. »

1. Magistro chori :  Davidis.  Psalmus.

1. In finem.  Psalmus ipsi David.

2. Speravi, speravi in Domino,
   Et inclinavit se ad me, et exaudivit clamorem meum.
3. Et extraxit me de fossa interitus, de luto cæni,
   Et statuit super petram pedes meos,
   Firmavit gressus meos,
4. Et posuit in ore meo canticum novum,
   Carmen Deo nostro.
   Videbunt multi, et verebuntur,
   Et sperabunt in Domino.

2. Exspectans exspectavi Dominum,
   Et intendit mihi.
3. Et exaudivit preces meas,
   Et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis.
   Et statuit super petram pedes meos,
   Et direxit gressus meos.
4. Et immisit in os meum canticum novum,
   Carmen Deo nostro.
   Videbunt multi, et timebunt,
   Et sperabunt in Domino.

5. Beatus vir, qui posuit in Domino spem suam,
   Nec sectatur idolorum cultores et declinantes ad falsa.
6. Multa fecisti tu, Domine, Deus meus, mirabilia tua,
   Et consiliis erga nos nemo est similis tibi.
   Si ea voluerim narrare et eloqui,
   Plura sunt, quam quæ numerari possint.

5. Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus,
   Et non respexit in vanitates et insanias falsas.
6. Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua ;
   Et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi.
   Annuntiavi et locutus sum :
   Multiplicati sunt super numerum.

7. Sacrificium et oblationem noluisti,
   Sed aures aperuisti mihi.
   Holocaustum et victimam pro peccato non postulasti:
8. Tunc dixi:  « Ecce venio,
   In volumine libri scriptum est de me:
9. Facere voluntatem tuam, Deus meus, me delectat
   Et lex tua est in præcordiis meis. 
10. Annuntiavi justitiam in cœtu magno;
    Ecce labia mea non cohibui;  Domine, tu nosti.
11. Justitiam tuam non abscondi in corde meo;
    Fidelitatem tuam et auxilium tuum narravi.
    Non occultavi gratiam tuam
    Et fidelitatem tuam cœtui magno.

7. Sacrificium et oblationem noluisti ;
   Aures autem perfecisti mihi.
   Holocaustum et pro peccato non postulasti ;
8. tunc dixi :  Ecce venio.
   In capite libri scriptum est de me,
9. Ut facerem voluntatem tuam.
   Deus meus, volui,
   Et legem tuam in medio cordis mei.
10. Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna ;
    Ecce labia mea non prohibebo :  Domine, tu scisti.
11. Justitiam tuam non abscondi in corde meo ;
    Veritatem tuam et salutare tuum dixi ;
    Non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.

12. Tu, Domine, ne prohibueris miserationes tuas a me;
    Gratia tua et fidelitas tua semper me conservent.
13. Nam circumdederunt me mala, quorum non est numerus,
    Comprehenderunt me culpæ meæ, ut non possim videre.
    Plures sunt quam capilli capitis mei.
    Et animus meus me defecit.

12. Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me ;
    Misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.
13. Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus ;
    Comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem.
    Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei,
    Et cor meum dereliquit me.

14. Placeat tibi, Domine, ut eripias me;
    Domine, ad adjuvandum me festina.
15. Confundantur et erubescant omnes
    Qui quærunt vitam meam, ut auferant eam.
    Cedant retrorsum et pudore afficiantur,
    Qui delectantur malis meis.
16. Obstupescant propter confusionem suam,
    Qui dicunt mihi:  « Vah, Vah! »
17. Exsultent et lætentur in te omnes, qui quærunt te,
    Et dicant semper:  « Magnificetur Dominus », qui desiderant auxilium tuum.
18. Ego autem miser sum et pauper;
    Sed Dominus sollicitus est mei.
    Adjutor meus et liberator meus es tu;
    Deus meus, ne tardaveris.

14. Complaceat tibi, Domine, ut eruas me ;
    Domine, ad adjuvandum me respice.
15. Confundantur et revereantur simul,
    Qui quærunt animam meam ut auferant eam ;
    Convertantur retrorsum et revereantur,
    Qui volunt mihi mala.
16. Ferant confestim confusionem suam,
    Qui dicunt mihi :  Euge, euge !
17. Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te ;
    Et dicant semper :  Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.
18. Ego autem mendicus sum et pauper ;
    Dominus sollicitus est mei.
    Adjutor meus et protector meus tu es ;
    Deus meus, ne tardaveris.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus ipsi David.

2. Beatus qui cogitat de egeno et paupere:
   Die malo salvabit eum Dominus.
3. Dominus custodiet eum, et vivum servabit eum,
   Et beatum faciet eum in terra,
   Nec tradet eum voluntati inimicorum ejus.
4. Dominus opem feret illi in lecto doloris:
   Totam infirmitatem ejus auferet in morbo ejus.

2. Beatus qui intellegit super egenum et pauperem :
   In die mala liberabit eum Dominus.
3. Dominus conservet eum, et vivificet eum,
   Et beatum faciat eum in terra,
   Et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
4. Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ;
   Universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.

5. Ego dico:  « Domine, miserere mei;
   Sana me, quia peccavi tibi. »
6. Inimici mei malum de me dicunt:
   « Quando morietur et peribit nomen ejus? »
7. Et qui venit, ut invisat, loquitur inania;
   Cor ejus iniqua colligit sibi, foras egressus eloquitur.
8. Simul contra me susurrant omnes qui me oderunt;
   Cogitant contra me quæ sunt mihi mala:
9. « Pestis maligna immissa est ei »,
   Et « qui decubuit, non amplius resurget »
10. Etiam amicus meus, cui fisus sum,
    Qui panem meum comedit, contra me calcaneum movit.

5. Ego dixi :  Domine, miserere mei ;
   Sana animam meam, quia peccavi tibi.
6. Inimici mei dixerunt mala mihi :
   Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
7. Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ;
   Cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
   Egrediebatur foras et loquebatur.
8. In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ;
   Adversum me cogitabant mala mihi.
9. Verbum iniquum constituerunt adversum me :
   Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
10. Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
    Qui edebat panes meos,
    Magnificavit super me supplantationem.

11. Tu autem, Domine, miserere mei et erige me,
    Ut retribuam eis.
12. Inde cognoscam te favere mihi,
    Quod non exsultabit de me inimicus meus.
13. Me autem incolumem sustentabis,
    Et pones me in conspectu tuo in æternum.
14. Benedictus Dominus, Deus Israëlis,
    A sæculo in sæculum.  Fiat, Fiat.

11. Tu autem, Domine, miserere mei,
    Et resuscita me ;  et retribuam eis.
12. In hoc cognovi quoniam voluisti me,
    Quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
13. Me autem propter innocentiam suscepisti ;
    Et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
14. Benedictus Dominus Deus Israël
    A sæculo et usque in sæculum.  Fiat, fiat.

PSALMI 42-43 { 41-42 }

Desiderium Dei et templi sancti ejus

1. Magistro chori :  Ode didascalica.  Scholæ cantorum.

1. In finem.  Intellectus filiis Core.

2. Quemadmodum desiderat cerva rivos aquarum,
   Ita desiderat anima mea te, Deus.
3. Sitit anima mea Deum, Deum vivum:
   Quando veniam et videbo faciem Dei?
4. Factæ sunt mihi lacrimæ panis die ac nocte,
   Dum dicunt mihi cotidie:  « Ubi est Deus tuus? »
5. Illud recordor et effundo animum meum intra me:
   Quomodo incesserim in turba, præcesserim eos ad domum Dei,
   Inter voces exsultationis et laudis,
   In cœtu festivo.
6. Quare deprimeris, anima mea,
   Et tumultuaris in me?
   Spera in Deum:  quia rursus celebrabo eum,
   Salutem vultus mei et Deum meum.

2. Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum,
   Ita desiderat anima mea ad te, Deus.
3. Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum ;
   Quando veniam, et apparebo ante faciem Dei ?
4. Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte,
   Dum dicitur mihi quotidie :  Ubi est Deus tuus ?
5. Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam,
   Quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei,
   In voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.
6. Quare tristis es, anima mea ?
   Et quare conturbas me ?
   Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
   Salutare vultus mei,
7. Et Deus meus :

7. In me ipso anima mea deprimitur:
   Ideo recordor tui e terra Jordanis et Hermonis, e monte Misari.
8. Gurges gurgitem vocat cum fragore cataractarum tuarum:
   Omnes fluctus et undæ tuæ super me transierunt.
9. Per diem largiatur Dominus gratiam suam,
   Et nocte canam ei, laudabo Deum vitæ meæ.
10. Dico Deo:  « Petra mea, cur oblivisceris mei?
    Quare tristis incedo, ab inimico oppressus? »
11. Ossa mea franguntur, dum insultant mihi adversarii mei,
    Dum dicunt mihi cotidie:  « Ubi est Deus tuus? »
12. Quare deprimeris, anima mea,
    Et tumultuaris in me?
    Spera in Deum:  quia rursus celebrabo eum,
    Salutem vultus mei et Deum meum.

Ad meipsum anima mea conturbata est :
Propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico.
8. Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum ;
   Omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.
9. In die mandavit Dominus misericordiam suam,
   Et nocte canticum ejus ;
   Apud me oratio Deo vitæ meæ.
10. Dicam Deo :  « Susceptor meus es ;
    Quare oblitus es mei ?
    Et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus ? »
11. Dum confringuntur ossa mea,
    Exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei,
    Dum dicunt mihi per singulos dies :  Ubi est Deus tuus ?
12. Quare tristis es, anima mea ?
    Et quare conturbas me ?
    Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
    Salutare vultus mei, et Deus meus.

1. Psalmus David.

1. Jus redde mihi, Deus,
   Et age causam meam adversus gentem non sanctam;
   Ab homine doloso et iniquo libera me.
2. Quia tu es, Deus, fortitudo mea:
   Quare me reppulisti?
   Quare tristis incedo, ab inimico oppressus?
3. Emitte lucem tuam et fidelitatem tuam:  ipsæ me ducant,
   Adducant me in montem sanctum tuum et in tabernacula tua.
4. Et introibo ad altare Dei,
   Ad Deum lætitiæ et exsultationis meæ,
   Et laudabo te cum cithara,
   Deus, Deus meus!
5. Quare deprimeris, anima mea,
   Et tumultuaris in me?
   Spera in Deum:  quia rursus celebrabo eum,
   Salutem vultus mei et Deum meum.

Judica me, Deus,
Et discerne causam meam de gente non sancta :
Ab homine iniquo et doloso erue me.
2. Quia tu es, Deus, fortitudo mea :  quare me reppulisti ?
   Et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus ?
3. Emitte lucem tuam et veritatem tuam :
   Ipsa me deduxerunt, et adduxerunt
   In montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.
4. Et introibo ad altare Dei,
   Ad Deum qui lætificat juventutem meam.
   Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.
5. Quare tristis es, anima mea ?
   Et quare conturbas me ?
   Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
   Salutare vultus mei, et Deus meus.

1. Magistro chori :  Scholæ cantorum, ode didascalica.

1. In finem.  Filiis Core ad intellectum.

2. Deus, auribus nostris audivimus,
   Patres nostri narraverunt nobis
   Opus quod operatus es diebus eorum,
   Diebus antiquis.
3. Tu, manu tua, gentibus expulsis, plantasti eos;
   Attritis nationibus, dilatasti eos.
4. Neque enim gladio suo occupaverunt terram,
   Nec bracchium eorum salvavit eos,
   Sed dextera tua et bracchium tuum
   Et serenitas vultus tui, quoniam dilexisti eos.
5. Tu es rex meus, Deus meus,
   Qui tribuisti victorias Jacobi.
6. Per te adversarios nostros reppulimus,
   Et in nomine tuo calcavimus insurgentes in nos.
7. Neque enim in arcu meo confisus sum,
   Nec gladius salvavit me.
8. Sed tu salvasti nos ab adversariis nostris,
   Et eos, qui oderunt nos, confudisti.
9. In Deo gloriabamur omni tempore,
   Et nomen tuum perpetuo celebrabamus.

2. Deus, auribus nostris audivimus,
   Patres nostri annuntiaverunt nobis,
   Opus quod operatus es in diebus eorum,
   Et in diebus antiquis.
3. Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ;
   Afflixisti populos, et expulisti eos.
4. Nec enim in gladio suo possederunt terram,
   Et bracchium eorum non salvavit eos :
   Sed dextera tua et bracchium tuum,
   Et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
5. Tu es ipse rex meus et Deus meus,
   Qui mandas salutes Jacob.
6. In te inimicos nostros ventilabimus cornu,
   Et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7. Non enim in arcu meo sperabo,
   Et gladius meus non salvabit me :
8. Salvasti enim nos de affligentibus nos,
   Et odientes nos confudisti.
9. In Deo laudabimur tota die,
   Et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

10. Nunc vero reppulisti et confudisti nos,
    Et non egrederis, Deus, cum exercitibus nostris.
11. Cedere nos fecisti adversariis nostris,
    Et qui oderunt nos, prædati sunt sibi.
12. Tradidisti nos velut oves mactandas,
    Et inter gentes dispersisti nos.
13. Vendidisti populum tuum pretio nullo,
    Nec multum lucratus es venditis illis.
14. Fecisti nos opprobrium vicinis nostris,
    Irrisionem et ludibrium his, qui nos circumdant.
15. Fecisti nos fabulam inter gentes,
    Populi caput movent de nobis.
16. Perpetuo coram me est ignominia mea
    Et confusio operit faciem meam,
17. Propter vocem exprobantis et conviciantis,
    Propter inimicum et hostem.

10. Nunc autem reppulisti et confudisti nos,
    Et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
11. Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros,
    Et qui oderunt nos diripiebant sibi.
12. Dedisti nos tanquam oves escarum,
    Et in gentibus dispersisti nos.
13. Vendidisti populum tuum sine pretio,
    Et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14. Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ;
    Subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
15. Posuisti nos in similitudinem gentibus ;
    Commotionem capitis in populis.
16. Tota die verecundia mea contra me est,
    Et confusio faciei meæ cooperuit me :
17. a voce exprobrantis et obloquentis,
    A facie inimici et persequentis.

18. Hæc omnia venerunt super nos, etsi tui non sumus obliti,
    Nec violavimus fœdus tuum,
19. Nec retro cessit cor nostrum
    Nec gressus noster deflexit a semita tua,
20. Quando contrivisti nos in loco afflictionis,
    Et caligine nos operuisti.
21. Si obliti essemus nomen Dei nostri,
    Et expandissemus manus nostras ad deum alienum:
22. Nonne Deus explorata haberet ista?
    Ipse enim novit abscondita cordis.
23. Sed propter te trucidamur omni tempore,
    Æstimamur velut oves mactandæ.

18. Hæc omnia venerunt super nos ;  nec obliti sumus te,
    Et inique non egimus in testamento tuo.
19. Et non recessit retro cor nostrum ;
    Et declinasti semitas nostras a via tua :
20. Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis,
    Et cooperuit nos umbra mortis.
21. Si obliti sumus nomen Dei nostri,
    Et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
22. Nonne Deus requiret ista ?
    Ipse enim novit abscondita cordis.
    Quoniam propter te mortificamur tota die ;
    Æstimati sumus sicut oves occisionis.

24. Expergiscere:  quare dormis, Domine?
    Evigila!  Noli repellere in perpetuum!
25. Quare faciem tuam abscondis?
    Oblivisceris miseriæ nostræ et oppressionis nostræ?
26. Nam prostrata est in pulverem anima nostra,
    In terra jacet venter noster.
27. Exsurge in auxilium nobis.
    Et libera nos propter misericordiam tuam.

23. Exsurge ;  quare obdormis, Domine ?
    Exsurge, et ne repellas in finem.
24. Quare faciem tuam avertis ?
    Oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?
25. Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ;
    Conglutinatus est in terra venter noster.
26. Exsurge, Domine, adjuva nos,
    Et redime nos propter nomen tuum.

1. Magistro chori :  Secundum « Lilia … ».  Scholæ cantorum.  Ode didascalica.  Canticum amoris.

1. In finem, pro eis qui commutabuntur.  Filiis Core, ad intellectum.  Canticum pro dilecto.

2. Effundit cor meum verbum bonum:
   Dico ego carmen meum regi;
   Lingua mea stilus est scribæ velocis.

2. Eructavit cor meum verbum bonum :
   Dico ego opera mea regi.
   Lingua mea calamus scribæ
   Velociter scribentis.

3. Speciosus es forma præ filiis hominum,
   Diffusa est gratia super labia tua:
   Propterea benedixit tibi Deus in æternum.
4. Cinge gladium tuum super femur, potentissime,
   Decorem tuum et ornatum tuum!
5. Feliciter evehere pro fide et pro justitia,
   Et præclara gesta doceat te dextera tua.
6. Sagittæ tuæ acutæ, populi tibi subduntur,
   Deficiunt corde inimici regis.
7. Thronus tuus, Deus, in sæculum sæculi;
   Sceptrum æquitatis sceptrum regni.
8. Diligis justitiam et odisti iniquitatem:
   Propterea unxit te Deus, Deus tuus,
   Oleo lætitiæ præ consortibus tuis.
9. Myrrha et aloē et casia fragrant vestimenta tua;
   Ex ædibus eburneis fidium sonus lætificat te.
10. Filiæ regum obviam veniunt tibi,
    Regina astat ad dexteram tuam ornata auro ex Ophiro.

3. Speciosus forma præ filiis hominum,
   Diffusa est gratia in labiis tuis :
   Propterea benedixit te Deus in æternum.
4. Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.
5. Specie tua et pulchritudine tua
   Intende, prospere procede, et regna,
   Propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam ;
   Et deducet te mirabiliter dextera tua.
6. Sagittæ tuæ acutæ :
   Populi sub te cadent,
   In corda inimicorum regis.
7. Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi ;
   Virga directionis virga regni tui.
8. Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem ;
   Propterea unxit te Deus, Deus tuus,
   Oleo lætitiæ, præ consortibus tuis.
9. Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis,
   A domibus eburneis ;  ex quibus delectaverunt te
10. filiæ regum in honore tuo.
    Astitit regina a dextris tuis
    In vestitu deaurato, circumdata varietate.

11. Audi filia, et vide, et inclina aurem tuam,
    Et obliviscere populum tuum et domum patris tui.
12. Et concupiscet rex pulchritudinem tuam:
    Ipse est dominus tuus;  obsequere ei.
13. Et populus Tyri cum muneribus venit;
    Favorem tuum captant proceres plebis.
14. Tota decora ingreditur filia regis;
    Texturæ aureæ sunt amictus ejus.
15. Amictu variegato induta adducitur ad regem;
    Virgines post eam, sociæ ejus, adducuntur ad te.
16. Afferuntur cum lætitia et exsultatione,
    Ingrediuntur in palatium regis.

11. Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam ;
    Et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.
12. Et concupiscet rex decorem tuum,
    Quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.
13. Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur ;
    Omnes divites plebis.
14. Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus,
    In fimbriis aureis,
15. circumamicta varietatibus.
    Adducentur regi virgines post eam ;
    Proximæ ejus afferentur tibi.
16. Afferentur in lætitia et exsultatione ;
    Adducentur in templum regis.

17. Loco patrum tuorum erunt filii tui;
    Constitues eos principes super totam terram.
18. Memorabo nomen tuum in omnem generationem et generationem;
    Propterea populi celebrabunt te in sæculum sæculi.

17. Pro patribus tuis nati sunt tibi filii ;
    Constitues eos principes super omnem terram.
18. Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem ;
    Propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi.

1. Magistro chori :  Scholæ cantorum.  Secundum « Virgines ... ».  Canticum.

1. In finem, filiis Core, pro arcanis.  Psalmus.

2. Deus est nobis refugium et robur;
   Adjutorem in angustiis probavit se valde.
3. Propterea non timemus, dum subvertitur terra,
   Et montes cadunt in medium mare.
4. Tumultuentur, æstuent aquæ ejus,
   Concutiantur montes impetu ejus;
   Dominus exercituum nobiscum;
   Præsidium nobis est Deus Jacobi.

2. Deus noster refugium et virtus ;
   Adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis.
3. Propterea non timebimus dum turbabitur terra,
   Et transferentur montes in cor maris.
4. Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum ;
   Conturbati sunt montes in fortitudine ejus.

5. Fluminis rivuli lætificant civitatem Dei,
   Sanctissimum tabernaculum Altissimi.
6. Deus est in medio ejus, non commovebitur,
   Auxiliabitur ei Deus primo diluculo.
7. Fremuerunt gentes, commota sunt regna;
   Intonuit voce sua, diffluxit terra:
8. Dominus exercituum nobiscum;
   Præsidium nobis est Deus Jacobi.

5. Fluminis impetus lætificat civitatem Dei :
   Sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.
6. Deus in medio ejus, non commovebitur ;
   Adjuvabit eam Deus mane diluculo.
7. Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna :
   Dedit vocem suam, mota est terra.
8. Dominus virtutum nobiscum ;
   Susceptor noster Deus Jacob.

9. Venite, videte opera Domini,
   Quæ egit stupenda in terra.
10. Qui compescit bella usque ad finem terræ,
    Arcus conterit et confringit hastas, et scuta comburit igni.
11. « Desistite et agnoscite me Deum,
    Excelsum in gentibus, excelsum in terra. »
12. Dominus exercituum nobiscum;
    Præsidium nobis est Deus Jacobi.

9. Venite, et videte opera Domini,
   Quæ posuit prodigia super terram,
10. auferens bella usque ad finem terræ.
    Arcum conteret, et confringet arma,
    Et scuta comburet igni.
11. « Vacate, et videte quoniam ego sum Deus ;
    Exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra. »
12. Dominus virtutum nobiscum ;
    Susceptor noster Deus Jacob.

1. Magistro chori :  Scholæ cantorum.  Psalmus.

1. In finem, pro filiis Core.  Psalmus.

2. Omnes populi, plaudite manibus,
   Exsultate Deo voce lætitiæ,
3. Quoniam Dominus excelsus, terribilis,
   Rex magnus super omnem terram.
4. Subjicit populos nobis,
   Et nationes pedibus nostris.
5. Eligit nobis hereditatem nostram,
   Gloriam Jacobi, quem diligit.

2. Omnes gentes, plaudite manibus ;
   Jubilate Deo in voce exsultationis :
3. Quoniam Dominus excelsus, terribilis,
   Rex magnus super omnem terram.
4. Subjecit populos nobis,
   Et gentes sub pedibus nostris.
5. Elegit nobis hereditatem suam ;
   Speciem Jacob quam dilexit.

6. Ascendit Deus cum exsultatione,
   Dominus cum voce tubæ.
7. Psallite Deo, psallite;
   Psallite regi nostro, psallite.

6. Ascendit Deus in jubilo,
   Et Dominus in voce tubæ.
7. Psallite Deo nostro, psallite ;
   Psallite regi nostro, psallite :

8. Quoniam rex omnis terræ est Deus,
   Psallite hymnum.
9. Deus regnat super nationes,
   Deus sedet super solium sanctum suum.
10. Principes populorum congregati sunt
    Cum populo Dei Abrahami.
    Nam Dei sunt proceres terræ:
    Excelsus est valde.

8. Quoniam rex omnis terræ Deus,
   Psallite sapienter.
9. Regnabit Deus super gentes ;
   Deus sedet super sedem sanctam suam.
10. Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham,
    Quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.

1. Canticum.  Psalmus.  Scholæ cantorum.

1. Psalmus cantici.  Filiis Core, secunda sabbati.

2. Magnus Dominus et laudabilis valde,
   In civitate Dei nostri.
   Mons sanctus ejus,
3. collis præclarus,
   Gaudium est universæ terræ;
   Mons Sionis, aquilo extremus,
   Civitas est Regis magni.
4. Deus in arcibus ejus
   sese probavit munimen tutum.

2. Magnus Dominus et laudabilis nimis,
   In civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.
3. Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion ;
   Latera aquilonis, civitas regis magni.
4. Deus in domibus ejus cognoscetur
   Quum suscipiet eam.

5. Ecce enim reges congregati sunt,
   Irruerunt simul.
6. Vixdum viderant, obstupuerunt,
   Conturbati sunt, diffugerunt.
7. Tremor invasit eos ibidem,
   Dolor velut parturientis,
8. Ut quum ventus orientis
   Confringit naves Tharšiši.

5. Quoniam ecce reges terræ congregati sunt ;
   Convenerunt in unum.
6. Ipsi videntes, sic admirati sunt,
   Conturbati sunt, commoti sunt.
7. Tremor apprehendit eos ;
   Ibi dolores ut parturientis :
8. in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.

9. Sicut audivimus, sic vidimus,
   In civitate Domini exercituum,
   In civitate Dei nostri:
   Deus confirmat eam in æternum.
10. Recolimus, Deus, misericordiam tuam
    Intra templum tuum.
11. Sicut nomen tuum, Deus, sic et laus tua
    Pertingit ad fines terræ.
    Justitia plena est dextera tua:
12. Lætetur mons Sionis,
    Exsultent civitates Judæ
    Propter judicia tua.

9. Sicut audivimus, sic vidimus,
   In civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri :
   Deus fundavit eam in æternum.
10. Suscepimus, Deus, misericordiam tuam
    In medio templi tui.
11. Secundum nomen tuum, Deus,
    Sic et laus tua in fines terræ ;
    Justitia plena est dextera tua.
12. Lætetur mons Sion,
    Et exsultent filiæ Judæ,
    Propter judicia tua, Domine.

13. Perlustrate Sionem, et circuite eum,
    Numerate turres ejus.
14. Considerate propugnacula ejus,
    Percurrite arces ejus,
    Ut enarretis generationi futuræ:
15. Tantus est Deus,
    Deus noster in æternum et semper:
    Ipse nos ducet.

13. Circumdate Sion, et complectimini eam ;
    Narrate in turribus ejus.
14. Ponite corda vestra in virtute ejus,
    Et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.
15. Quoniam hic est Deus,
    Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi :
    Ipse reget nos in sæcula.

1. Magistro chori :  Scholæ cantorum.  Psalmus.

1. In finem, filiis Core.  Psalmus.

2. Audite hæc, omnes gentes;
   Auribus percipite omnes qui habitatis orbem,
3. Humiles natu æque ac proceres,
   Pari modo dives et pauper.
4. Os meum loquetur sapientiam,
   Et meditatio cordis mei intellegentiam.
5. Inclinabo in proverbium aurem meam,
   Pandam ad sonum lyræ ænigma meum.

2. Audite hæc, omnes gentes ;
   Auribus percipite, omnes qui habitatis orbem :
3. Quique terrigenæ et filii hominum,
   Simul in unum dives et pauper.
4. Os meum loquetur sapientiam,
   Et meditatio cordis mei prudentiam.
5. Inclinabo in parabolam aurem meam ;
   Aperiam in psalterio propositionem meam.

6. Quare timeam diebus malis,
   Quum nequitia insidiantium me circumdat,
7. Qui confidunt opibus suis,
   Et de multitudine divitiarum suarum gloriantur?
8. Neque enim quisquam liberabit seipsum,
   Non dabit Deo pretium redemptionis suæ:
9. Nimio constat liberatio animæ ejus neque unquam sufficiet,
10. Ut vivat ultra in æternum nec videat interitum.
11. Videbit enim mori sapientes,
    Pariter interire insipientem et stultum,
    Relinquere alienis divitias suas.
12. Sepulcra sunt domus eorum in æternum,
    Habitacula eorum in progeniem et progeniem,
    Quantumvis nominibus suis appellaverint terras.
13. Homo enim in opulentia non permanebit:
    Similis est pecudibus quæ pereunt.

6. Cur timebo in die mala ?
   Iniquitas calcanei mei circumdabit me.
7. Qui confidunt in virtute sua,
   Et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.
8. Frater non redimit, redimet homo :
   Non dabit Deo placationem suam,
9. Et pretium redemptionis animæ suæ.
   Et laborabit in æternum ;
10. Et vivet adhuc in finem.
11. Non videbit interitum,
    Quum viderit sapientes morientes :
    Simul insipiens et stultus peribunt.
    Et relinquent alienis divitias suas,
12. Et sepulchra eorum domus illorum in æternum ;
    Tabernacula eorum in progenie et progenie :
    Vocaverunt nomina sua in terris suis.
13. Et homo, quum in honore esset, non intellexit.
    Comparatus est jumentis insipientibus,
    Et similis factus est illis.

14. Hæc via eorum, qui stulte confidunt,
    Et hic finis eorum, qui sorte sua delectantur.
15. Sicut oves in inferno ponuntur;
    Mors pascit eos, et justi dominantur in eos.
    Cito figura eorum absumetur,
    Infernus erit domus eorum.
16. Verumtamen Deus liberabit ab inferis animam meam,
    Eo quod me assumet.
17. Ne timueris, si quis factus sit dives,
    Si creverint opes domus ejus:
18. Neque enim, quum morietur, quicquam tollet secum,
    Neque opes ejus cum eo descendent.
19. Etsi in vita sua benedixit sibi:
    « Prædicabunt te, quod bene fecisti tibi »,
20. Ibit ad cœtum patrum suorum,
    Qui in æternum non videbunt lumen.
21. Homo in opulentia vivens neque considerans,
    Similis est pecudibus quæ pereunt.

14. Hæc via illorum scandalum ipsis ;
    Et postea in ore suo complacebunt.
15. Sicut oves in inferno positi sunt :
    Mors depascet eos.
    Et dominabuntur eorum justi in matutino ;
    Et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
16. Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,
    Quum acceperit me.
17. Ne timueris quum dives factus fuerit homo,
    Et quum multiplicata fuerit gloria domus ejus :
18. Quoniam, quum interierit, non sumet omnia,
    Neque descendet cum eo gloria ejus.
19. Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ;
    Confitebitur tibi quum benefeceris ei.
20. Introibit usque in progenies patrum suorum ;
    Et usque in æternum non videbit lumen.
21. Homo, quum in honore esset, non intellexit.
    Comparatus est jumentis insipientibus,
    Et similis factus est illis.

1. Psalmus.  Asaphi.

1. Psalmus Asaph.

Deus Dominus locutus est et vocavit terram
A solis ortu usque ad occasum.
2. E Sione, pleno decore, Deus affulsit:
3. Advenit Deus noster nec silet.
   Ignis consumens præcedit eum,
   Et circa eum tempestas furit.
4. Vocat cælos desursum et terram,
   Judicaturus populum suum:
5. « Congregate mihi sanctos meos,
   Qui pepigerunt fœdus meum cum sacrificio ».
6. Et cæli annuntiant justitiam ejus,
   Quoniam Deus ipse est judex.

Deus deorum Dominus locutus est,
Et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.
2. Ex Sion species decoris ejus :
3. Deus manifeste veniet ;
   Deus noster, et non silebit.
   Ignis in conspectu ejus exardescet ;
   Et in circuitu ejus tempestas valida.
4. Advocabit cælum desursum, et terram,
   Discernere populum suum.
5. Congregate illi sanctos ejus,
   Qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.
6. Et annuntiabunt cæli justitiam ejus,
   Quoniam Deus judex est.

7. « Audi, popule meus, et loquar,
   Israël, et testabor contra te:
   Deus, Deus tuus sum ego.
8. Non de sacrificiis tuis te reprehendo,
   Nam holocausta tua coram me sunt semper.
9. Non accipiam de domo tua vitulum,
   Neque de gregibus tuis hircos:
10. Nam meæ sunt omnes feræ silvarum,
    Bestiarum milia in montibus meis.
11. Novi omnia volatilia cæli,
    Et quod in agro movetur, notum est mihi.
12. Si esurio, non dicam tibi:
    Meus enim est orbis et quod eum replet.
13. Num comedam carnes taurorum,
    Aut sanguinem hircorum bibam?
14. Immola Deo sacrificium laudis,
    Et redde Altissimo vota tua.
15. Et invoca me die angustiæ:
    Liberabo te, et honorabis me. »

7. Audi, populus meus, et loquar ;
   Israël, et testificabor tibi :
   Deus, Deus tuus ego sum.
8. Non in sacrificiis tuis arguam te ;
   Holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
9. Non accipiam de domo tua vitulos,
   Neque de gregibus tuis hircos :
10. Quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum,
    Jumenta in montibus, et boves.
11. Cognovi omnia volatilia cæli,
    Et pulchritudo agri mecum est.
12. Si esuriero, non dicam tibi :
    Meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.
13. Numquid manducabo carnes taurorum ?
    Aut sanguinem hircorum potabo ?
14. Immola Deo sacrificium laudis,
    Et redde Altissimo vota tua.
15. Et invoca me in die tribulationis :
    Eruam te, et honorificabis me.

16. Peccatori autem dicit Deus:
    « Quare tu enarras præcepta mea,
    Et habes in ore tuo fœdus meum?
17. Tu, qui odisti disciplinam
    Et projecisti verba mea post te?
18. Quum videbas furem, currebas cum eo,
    Et cum adulteris pars tua erat.
19. Os tuum laxabas ad malum,
    Et lingua tua concinnabat dolos.
20. Sedens, adversus fratrem tuum loquebaris,
    Filium matris tuæ afficiebas opprobrio.
21. Hæc fecisti, et ego tacebo?
    Existimasti me esse similem tui?
    Arguam te, et pandam ea ante oculos tuos.

16. Peccatori autem dixit Deus : 
    « Quare tu enarras justitias meas ?
    Et assumis testamentum meum per os tuum ?
17. Tu vero odisti disciplinam,
    Et projecisti sermones meos retrorsum.
18. Si videbas furem, currebas cum eo ;
    Et cum adulteris portionem tuam ponebas.
19. Os tuum abundavit malitia,
    Et lingua tua concinnabat dolos.
20. Sedens adversus fratrem tuum loquebaris,
    Et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.
21. Hæc fecisti, et tacui.
    Existimasti inique quod ero tui similis :
    Arguam te, et statuam contra faciem tuam.

22. Intellegite hæc, immemores Dei,
    Ne rapiam nec sit qui salvos reddat.
23. Qui immolat sacrificium laudis, honorat me,
    Et qui ambulat recte, illi ostendam salutem Dei ».

22. Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum,
    Nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
23. Sacrificium laudis honorificabit me,
    Et illic iter quo ostendam illi salutare Dei. »

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis,
2. quum venit ad eum Nathan propheta, postquam cum Bethšabea peccavit.

1. In finem.  Psalmus David,
2. quum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

3. Miserere mei, Deus, secundum misericordiam tuam;
   Secundum multitudinem miserationum tuarum dele iniquitatem meam.
4. Penitus lava me a culpa mea,
   Et a peccato meo munda me.

3. Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ;
   Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
4. Amplius lava me ab iniquitate mea,
   Et a peccato meo munda me.

5. Nam iniquitatem meam ego agnosco,
   Et peccatum meum coram me est semper.
6. Tibi soli peccavi
   Et, quod malum est coram te, feci,
   Ut manifesteris justus in sententia tua,
   Rectus in judicio tuo.
7. Ecce, in culpa natus sum,
   Et in peccato concepit me mater mea.
8. Ecce, sinceritate cordis delectaris,
   Et in præcordiis sapientiam me doces.

5. Quoniam iniquitatem meam ego cognosco,
   Et peccatum meum contra me est semper.
6. Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ;
   Ut justificeris in sermonibus tuis,
   Et vincas quum judicaris.
7. Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum,
   Et in peccatis concepit me mater mea.
8. Ecce enim veritatem dilexisti ;
   Incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

9. Asperge me hyssopo, et mundabor;
   Lava me, et super nivem dealbabor.
10. Fac me audire gaudium et lætitiam,
    Exsultent ossa quæ contrivisti.
11. Averte faciem tuam a peccatis meis,
    Et omnes culpas meas dele.

9. Asperges me hyssopo, et mundabor ;
   Lavabis me, et super nivem dealbabor.
10. Auditui meo dabis gaudium et lætitiam,
    Et exsultabunt ossa humiliata.
11. Averte faciem tuam a peccatis meis,
    Et omnes iniquitates meas dele.

12. Cor mundum crea mihi, Deus,
    Et spiritum firmum renova in me.
13. Ne projeceris me a facie tua,
    Et spiritum sanctum tuum ne abstuleris a me.
14. Redde mihi lætitiam salutis tuæ,
    Et spiritu generoso confirma me.

12. Cor mundum crea in me, Deus,
    Et spiritum rectum innova in visceribus meis.
13. Ne projicias me a facie tua,
    Et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
14. Redde mihi lætitiam salutaris tui,
    Et spiritu principali confirma me.

15. Docebo iniquos vias tuas,
    Et peccatores ad te convertentur.
16. Libera me a pœna sanguinis, Deus,
    Deus salvator meus:
    Exsultet lingua mea de justitia tua.
17. Domine, labia mea aperies,
    Et os meum annuntiabit laudem tuam.
18. Neque enim sacrificio delectaris;
    Et holocaustum, si darem, non acceptares.
19. Sacrificium meum, Deus, spiritus contritus,
    Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

15. Docebo iniquos vias tuas,
    Et impii ad te convertentur.
16. Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ,
    Et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
17. Domine, labia mea aperies,
    Et os meum annuntiabit laudem tuam.
18. Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique ;
    Holocaustis non delectaberis.
19. Sacrificium Deo spiritus contribulatus ;
    Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

20. Benigne fac, Domine, pro bonitate tua, erga Sionem,
    Ut reædifices muros Jerusalemæ.
21. Tunc acceptabis sacrificia legitima, oblationes et holocausta,
    Tunc offerent super altare tuum vitulos.

20. Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion,
    Ut ædificentur muri Jerusalem.
21. Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta ;
    Tunc imponent super altare tuum vitulos.

1. Magistro chori :  Ode didascalica.  Davidis,
2. postquam Doëg Edomita ad Saulem venit eique narravit dicens:  David intravit in domum Abimelechi.

1. In finem.  Intellectus David,
2. quum venit Doëg Idumæus, Et nuntiavit Sauli :  Venit David in domum Achimelech.

3. Quid gloriaris in malitia,
   Præpotens infamis?
   Omni tempore
4. meditaris perniciem,
   Lingua tua est velut novacula acuta, patrator doli.
5. Diligis malum magis quam bonum,
   Mendacium magis quam loqui justa.
6. Diligis omnes sermones perniciosos,
   Lingua dolosa!

3. Quid gloriaris in malitia,
   Qui potens es in iniquitate ?
4. Tota die injustitiam cogitavit lingua tua ;
   Sicut novacula acuta fecisti dolum.
5. Dilexisti malitiam super benignitatem ;
   Iniquitatem magis quam loqui æquitatem.
6. Dilexisti omnia verba præcipitationis ;
   Lingua dolosa.

7. Ideo Deus destruet te,
   In sempiternum te removebit,
   Extrahet te de tentorio
   Et eradicabit te de terra viventium.

7. Propterea Deus destruet te in finem ;
   Evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo,
   Et radicem tuam de terra viventium.

8. Videbunt justi et timebunt
   Et de illo ridebunt:
9. « Ecce homo qui non statuit
   Deum præsidium suum,
   Sed speravit in multitudine divitiarum suarum,
   Invaluit sceleribus suis ».
10. Ego autem sicut oliva virens in domo Dei;
    Confido in misericordia Dei in sempiternum.
11. Celebrabo te in sæculum, quia egisti,
    Et prædicabo nomen tuum,
    Quia bonum est, in conspectu sanctorum tuorum.

8. Videbunt justi, et timebunt ;
   Et super eum ridebunt, et dicent :
9. Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum ;
   Sed speravit in multitudine divitiarum suarum,
   Et prævaluit in vanitate sua.
10. Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei ;
    Speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.
11. Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti ;
    Et exspectabo nomen tuum,
    Quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.

1. Magistro chori :  Secundum « Miseria ægritudinis ».  Ode didascalica.  Davidis.

1. In finem, pro Maëleth intellegentiæ David.

2. Dicit insipiens in corde suo:
   « Non est Deus ».
   Corrupti sunt, abominanda egerunt;
   Non est, qui faciat bonum.
3. Deus de cælo prospicit super filios hominum,
   Ut videat, num sit qui intellegat et quærat Deum.
4. Omnes simul aberraverunt, depravati sunt;
   Non est qui faciat bonum, non est nec unus.

Dixit insipiens in corde suo :  Non est Deus.
2. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus ;
   Non est qui faciat bonum.
3. Deus de cælo prospexit super filios hominum,
   Ut videat si est intellegens, aut requirens Deum.
4. Omnes declinaverunt ;  simul inutiles facti sunt :
   Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

5. Nonne resipiscent, qui faciunt iniquitatem,
   Qui devorant populum meum, sicut comedunt panem,
   Non invocant Deum?
6. Ibi trepidaverunt timore,
   Ubi non erat timor,
   Quoniam Deus dissipavit ossa eorum, qui te obsidebant;
   Confusi sunt, quoniam Deus abjecit eos.

5. Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem,
   Qui devorant plebem meam ut cibum panis ?
6. Deum non invocaverunt ;
   Illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
   Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent :
   Confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.

7. Utinam veniat e Sione salus Israël!
   Quum verterit Deus sortem populi sui,
   Exsultabit Jacob, lætabitur Israël.

7. Quis dabit ex Sion salutare Israël ?
   Quum converterit Deus captivitatem plebis suæ,
   Exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.

1. Magistro chori :  Fidibus.  Ode didascalica.  Davidis,
2. postquam Ziphæi ad Saulem venerunt dicentes:  « Ecce, David apud nos abditus latet ».

1. In finem, in carminibus.  Intellectus David,
2. quum venissent Ziphæi,
   Et dixissent ad Saul :  Nonne David absconditus est apud nos ?

3. Deus, in nomine tuo salvum me fac,
   Et virtute tua age causam meam.
4. Deus, audi orationem meam;
   Auribus percipe verba oris mei.
5. Nam superbi insurrexerunt contra me,
   Et violenti quæsierunt vitam meam;
   Non proposuerunt Deum ante oculos suos.

3. Deus, in nomine tuo salvum me fac,
   Et in virtute tua judica me.
4. Deus, exaudi orationem meam ;
   Auribus percipe verba oris mei.
5. Quoniam alieni insurrexerunt adversum me,
   Et fortes quæsierunt animam meam,
   Et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

6. Ecce, Deus adjuvat me,
   Dominus sustentat vitam meam.
7. Retorque malum in adversarios meos,
   Et pro fidelitate tua destrue illos.
8. Voluntarie sacrificabo tibi,
   Celebrabo nomen tuum, Domine, quia bonum est.
9. Nam ex omni tribulatione eripuit me,
   Et inimicos meos confusos vidit oculus meus.

6. Ecce enim Deus adjuvat me,
   Et Dominus susceptor est animæ meæ.
7. Averte mala inimicis meis ;
   Et in veritate tua disperde illos.
8. Voluntarie sacrificabo tibi,
   Et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.
9. Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me,
   Et super inimicos meos despexit oculus meus.

1. Magistro chori :  Fidibus.  Ode didascalica.  Davidis.

1. In finem, in carminibus.  Intellectus David.

2. Auribus percipe, Deus, orationem meam,
   Nec te subtraxeris supplicationi meæ,
3. Attende mihi et exaudi me.
   Agitor in angore meo,
   Et conturbor
4. propter vocem inimici,
   Ob clamorem peccatoris.
   Quoniam inferunt mihi mala
   Et in ira me infestant.
5. Cor meum conturbatur in me,
   Et pavor mortis cadit super me.
6. Timor et tremor veniunt super me,
   Et operit me horror.
7. Et dico:  « O si haberem pennas sicut columba,
   Avolarem et quiescerem;
8. Ecce, longe discederem,
   Manerem in deserto.
9. Quærerem cito perfugium mihi
   A turbine et procella ».

2. Exaudi, Deus, orationem meam,
   Et ne despexeris deprecationem meam :
3. intende mihi, et exaudi me.
   Contristatus sum in exercitatione mea,
   Et conturbatus sum
4. a voce inimici, et a tribulatione peccatoris.
   Quoniam declinaverunt in me iniquitates,
   Et in ira molesti erant mihi.
5. Cor meum conturbatum est in me,
   Et formido mortis cecidit super me.
6. Timor et tremor venerunt super me,
   Et contexerunt me tenebræ.
7. Et dixi :  « Quis dabit mihi pennas sicut columbæ,
   Et volabo, et requiescam ?
8. Ecce elongavi fugiens,
   Et mansi in solitudine.
9. Exspectabam eum qui salvum me fecit
   A pusillanimitate spiritus, et tempestate ».

10. Dissipa, Domine, divide linguas eorum;
    Nam video violentiam et discordiam in civitate:
11. Die ac nocte circumeunt eam super muros ejus,
    Et iniquitas et oppressio sunt in medio ejus,
12. Insidiæ sunt in medio ejus,
    Et de plateis ejus non recedunt injuria et dolus.
13. Si inimicus exprobrasset mihi,
    Sustinuissem utique;
    Si is, qui odit me, contra me insurrexisset,
    Abscondissem me ab eo.
14. Sed eras tu, sodalis meus,
    Amicus et familiaris meus,
15. Quocum dulce habui consortium,
    In domo Dei ambulavimus in cœtu festivo.

10. Præcipita, Domine ;  divide linguas eorum :
    Quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
11. Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ;
    Et labor in medio ejus,
12. Et injustitia :
    Et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
13. Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi,
    Sustinuissem utique.
    Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset,
    Abscondissem me forsitan ab eo.
14. Tu vero homo unanimis,
    Dux meus, et notus meus :
15. Qui simul mecum dulces capiebas cibos ;
    In domo Dei ambulavimus cum consensu.

16. Irruat mors super illos,
    Viventes ad inferos descendant,
    Quoniam nequitiæ in habitationibus eorum, in medio eorum,
17. Ego autem ad Deum clamabo,
    Et Dominus salvabit me.
18. Vespere et mane et meridie lamentabor et gemam,
    Et audiet vocem meam.
19. Redimet in pacem animam meam ab eis qui me infestant:
    Nam multi sunt contra me.
20. Audiet Deus, deprimetque eos, qui regnat ab æterno;
    Neque enim mutantur nec timent Deum:
21. Extendit suas quisque manus contra familiares suos,
    Violat pactum suum.
22. Blandior butyro est facies ejus,
    Sed cor ejus pugnax.
    Molliores oleo sunt sermones ejus,
    Sed sunt gladii stricti.
23. Projice super Dominum curam tuam,
    Et ipse te sustentabit:
    Non sinet in perpetuum vacillare justum.
24. Et tu, Deus, deduces eos
    In puteum interitus;
    Viri sanguinum et dolosi non complebunt dimidium dierum suorum,
    Ego autem spero in te, Domine.

16. Veniat mors super illos,
    Et descendant in infernum viventes :
    Quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.
17. Ego autem ad Deum clamavi,
    Et Dominus salvabit me.
18. Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ;
    Et exaudiet vocem meam.
19. Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi :
    Quoniam inter multos erant mecum.
20. Exaudiet Deus, et humiliabit illos,
    Qui est ante sæcula.
    Non enim est illis commutatio,
    Et non timuerunt Deum.
21. Extendit manum suam in retribuendo ;
    Contaminaverunt testamentum ejus :
22. Divisi sunt ab ira vultus ejus,
    Et appropinquavit cor illius.
    Molliti sunt sermones ejus super oleum ;
    Et ipsi sunt jacula.
23. Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ;
    Non dabit in æternum fluctuationem justo.
24. Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus.
    Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos ;
    Ego autem sperabo in te, Domine.

1. Magistro chori :  Secundum « Columba deorum longinquorum ».  Davidis.  Carmen inscriptum.  Quum Philistæi eum tenerent in Gatho.

1. In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est.  David in tituli inscriptionem, quum tenuerunt eum Allophyli in Geth.

2. Miserere mei, Deus, nam conculcat me homo,
   Perpetuo pugnans opprimit me.
3. Conculcant me inimici mei perpetuo,
   Quoniam multi pugnant adversum me.
   Altissime,
4. quo die invadet me timor,
   Ego in te confidam.
5. In Deo, cujus celebro promissum,
   In Deo confido, non timebo:
   Quid faciet mihi caro?

2. Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo ;
   Tota die impugnans, tribulavit me.
3. Conculcaverunt me inimici mei tota die,
   Quoniam multi bellantes adversum me.
4. Ab altitudine diei timebo :
   Ego vero in te sperabo.
5. In Deo laudabo sermones meos ;
   In Deo speravi :
   Non timebo quid faciat mihi caro.

6. Toto die obtrectant mihi,
   Adversum me sunt omnes cogitationes eorum, ad malum.
7. Conveniunt, insidiantur,
   Vestigia mea observant, quærentes vitam meam.
8. Pro iniquitate repende illis,
   In ira populos prosterne, Deus.
9. Exilii mei vias tu notasti;
   Reconditæ sunt lacrimæ meæ in utre tuo:
   Nonne consignatæ in libro tuo?
10. Tunc recedent inimici mei retrorsum,
    Quandocumque invocavero te;
    Hoc probe scio Deum esse pro me.
11. In Deo, cujus celebro promissum,
12. In Deo confido, non timebo:
    Quid faciet mihi homo?

6. Tota die verba mea exsecrabantur ;
   Adversum me omnes cogitationes eorum in malum.
7. Inhabitabunt, et abscondent ;
   Ipsi calcaneum meum observabunt.
   Sicut sustinuerunt animam meam,
8. pro nihilo salvos facies illos ;
   In ira populos confringes.
9. Deus, vitam meam annuntiavi tibi ;
   Posuisti lacrimas meas in conspectu tuo,
   Sicut et in promissione tua :
10. Tunc convertentur inimici mei retrorsum.
    In quacumque die invocavero te,
    Ecce cognovi quoniam Deus meus es.
11. In Deo laudabo verbum ;
    In Domino laudabo sermonem.
    In Deo speravi :
    Non timebo quid faciat mihi homo.

13. Teneor votis, Deus, quæ feci tibi,
    Persolvam tibi sacrificia laudis,
14. Quoniam eripuisti vitam meam de morte,
    Et pedes meos de lapsu,
    Ut ambulem coram Deo in lumine viventium.

12. In me sunt, Deus, vota tua,
    Quæ reddam, laudationes tibi :
13. Quoniam eripuisti animam meam de morte,
    Et pedes meos de lapsu,
    Ut placeam coram Deo in lumine viventium.

1. Magistro chori :  Secundum « Ne destruxeris ».  Davidis.  Carmen inscriptum.  Quando a Saule in cavernam fugit.

1. In finem, ne disperdas.  David in tituli inscriptionem, quum fugeret a facie Saul in speluncam.

2. Miserere mei, Deus, miserere mei,
   Quia ad te confugit anima mea,
   Et in umbram alarum tuarum confugio,
   Donec transeat calamitas.
3. Clamo ad Deum altissimum,
   Ad Deum qui bene facit mihi.
4. Mittat de cælo et salvet me,
   Opprobriis afficiat eos qui me persequuntur;
   Mittat Deus gratiam suam et fidelitatem.
5. In medio leonum decumbo,
   Qui avide devorant filios hominum.
   Dentes eorum sunt lanceæ et sagittæ,
   Et lingua eorum gladius acutus.
6. Excelsus appare super cælos, Deus;
   Super omnem terram sit gloria tua.

2. Miserere mei, Deus, miserere mei,
   Quoniam in te confidit anima mea.
   Et in umbra alarum tuarum sperabo,
   Donec transeat iniquitas.
3. Clamabo ad Deum altissimum,
   Deum qui benefecit mihi.
4. Misit de cælo, et liberavit me ;
   Dedit in opprobrium conculcantes me.
   Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,
5. Et eripuit animam meam de medio catulorum leonum.
   Dormivi conturbatus.
   Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ,
   Et lingua eorum gladius acutus.
6. Exaltare super cælos, Deus,
   Et in omnem terram gloria tua.

7. Rete paraverunt gressibus meis:
   Depresserunt animam meam;
   Foderunt ante me fossam:
   Cadant in eam.
8. Firmum est cor meum, Deus, firmum cor meum;
   Cantabo et psallam.
9. Evigila, anima mea;  evigilate, psalterium et cithara!
   Excitabo auroram.
10. Laudabo te in populis, Domine;
    Psallam tibi in nationibus,
11. Quoniam magna est usque ad cælum misericordia tua,
    Et usque ad nubes fidelitas tua.
12. Excelsus appare super cælos, Deus;
    Super omnem terram sit gloria tua!

7. Laqueum paraverunt pedibus meis,
   Et incurvaverunt animam meam.
   Foderunt ante faciem meam foveam,
   Et inciderunt in eam.
8. Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ;
   Cantabo, et psalmum dicam.
9. Exsurge, gloria mea ;
   Exsurge, psalterium et cithara :
   Exsurgam diluculo.
10. Confitebor tibi in populis, Domine,
    Et psalmum dicam tibi in gentibus :
11. Quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua,
    Et usque ad nubes veritas tua.
12. Exaltare super cælos, Deus,
    Et super omnem terram gloria tua.

1. Magistro chori :  Secundum « Ne destruxeris ».  Davidis.  Carmen inscriptum.

1. In finem, ne disperdas.  David in tituli inscriptionem.

2. Num vere dicitis jus, potentes?
   Num judicatis recte, filii hominum?
3. Immo in corde iniquitates patratis,
   In terra injustitias dispensant manus vestræ.
4. Deviaverunt impii inde a sinu matris,
   Inde ab utero erraverunt, qui mendacium dicunt.
5. Venenum est illis similis veneno serpentis,
   Veneno aspidis surdæ, quæ aures suas obturat,
6. Ne audiat vocem fascinatorum,
   Incantatoris incantantis perite.

2. Si vere utique justitiam loquimini,
   Recta judicate, filii hominum.
3. Etenim in corde iniquitates operamini ;
   In terra injustitias manus vestræ concinnant.
4. Alienati sunt peccatores a vulva ;
   Erraverunt ab utero :
   Locuti sunt falsa.
5. Furor illis secundum similitudinem serpentis,
   Sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,
6. Quæ non exaudiet vocem incantantium,
   Et venefici incantantis sapienter.

7. Deus, contere dentes eorum in ore ipsorum;
   Molares leonum confringe, Domine.
8. Dissolvantur quasi aquæ, quæ defluunt;
   Si dirigunt sagittas suas, sint velut obtusæ.
9. Transeant sicut limax, quæ diffluit,
   Quasi fetus abortivus mulieris, qui solem non vidit.
10. Priusquam ollæ vestræ senserint veprem,
    Dum est viridis, æstus turbinis abripiat eum.
11. Lætabitur justus, quum viderit vindictam,
    Pedes suos lavabit in sanquine iniqui.
12. Et dicent homines:  « Utique est fructus justo,
    Utique est Deus, judicans in terra ».

7. Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum ;
   Molas leonum confringet Dominus.
8. Ad nihilum devenient tanquam aqua decurrens ;
   Intendit arcum suum donec infirmentur.
9. Sicut cera quæ fluit auferentur ;
   Supercecidit ignis, et non viderunt solem.
10. Priusquam intellegerent spinæ vestræ rhamnum,
    Sicut viventes sic in ira absorbet eos.
11. Lætabitur justus cum viderit vindictam ;
    Manus suas lavabit in sanguine peccatoris.
12. Et dicet homo :  « Si utique est fructus justo,
    Utique est Deus judicans eos in terra ».

1. Magistro chori :  Secundum « Ne destruxeris ».  Davidis.  Carmen inscriptum.  Quando Saul viros misit qui domum observarent, ut eum occiderent.

1. In finem, ne disperdas.  David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret.

2. Eripe me de inimicis meis, Deus meus,
   Ab insurgentibus contra me tuere me.
3. Eripe me de patrantibus iniquitatem,
   Et a viris sanquinum salva me.
4. Ecce enim insidiantur vitæ meæ.
   Conspirant contra me potentes.
   Non est crimen in me nec peccatum, Domine:
5. Sine culpa mea procurrunt et aggrediuntur.
   Evigila, occurre mihi, et vide;
6. Nam tu, Domine exercituum, Deus Israëlis es.
   Expergiscere, castiga omnes gentes,
   Noli misereri omnium perfidorum.
7. Revertuntur vespere, latrant ut canes
   Et percurrunt civitatem;
8. Ecce se jactant ore suo;  contumeliæ sunt in labiis eorum:
   « Quis enim audit? »
9. Sed tu, Domine, irrides eos,
   Ludibrio habes omnes gentes.
10. Robur meum, ad te attendam,
    Quia tu, Deus, præsidium meum es,
11. Deus meus, misericordia mea.

2. Eripe me de inimicis meis, Deus meus,
   Et ab insurgentibus in me libera me.
3. Eripe me de operantibus iniquitatem,
   Et de viris sanguinum salva me.
4. Quia ecce,Thursday, 2013 Dec 19:  ceperunt animam meam ;
   Irruerunt in me fortes.
5. Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine ;
   Sine iniquitate cucurri, et direxi.
6. Exsurge in occursum meum, et vide :
   Et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël,
   Intende ad visitandas omnes gentes :
   Non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
7. Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes :
   Et circuibunt civitatem.
8. Ecce loquentur in ore suo,
   Et gladius in labiis eorum :  quoniam quis audivit ?
9. Et tu, Domine, deridebis eos ;
   Ad nihilum deduces omnes gentes.
10. Fortitudinem meam ad te custodiam,
    Quia, Deus, susceptor meus es :
11. Deus meus misericordia ejus

Subveniat mihi Deus,
Faciat ut delecter de hostibus meis.
12. Deus, occide eos, ne offensæ sint populo meo,
    Conturba eos robore tuo et prosterne eos,
    Clipeus noster, Domine.
13. Peccatum oris eorum est sermo labiorum eorum,
    Et capiantur superbia sua et maledictis et mendaciis quæ dicunt.
14. Perde eos in ira, perde, ut jam non sint;
    Ut sciatur Deum regnare in Jacobo et usque ad fines terræ.
15. Revertuntur vespere, latrant ut canes,
    Et percurrunt civitatem;
16. Vagantur cibum quærentes;
    Si satiati non sunt, ululatum edunt.
17. Ego autem cantabo potentiam tuam,
    Et exsultabo mane de misericordia tua,
    Quia factus es præsidium mihi,
    Et refugium die angustiæ meæ.
18. Robur meum, tibi psallam,
    Quia, Deus, præsidium meum es,
    Deus meus, misericordia mea.

præveniet me.
12. Deus ostendet mihi super inimicos meos :
    Ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei.
    Disperge illos in virtute tua,
    Et depone eos, protector meus, Domine ;
13. Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum ;
    Et comprehendantur in superbia sua.
    Et de exsecratione et mendacio annuntiabuntur
14. in consummatione, in ira consummationis ;  et non erunt.
    Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
15. Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes :
    Et circuibunt civitatem.
16. Ipsi dispergentur ad manducandum ;
    Si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
17. Ego autem cantabo fortitudinem tuam,
    Et exsultabo mane misericordiam tuam ;
    Quia factus es susceptor meus,
    Et refugium meum in die tribulationis meæ.
18. Adjutor meus, tibi psallam,
    Quia Deus susceptor meus es ;
    Deus meus, misericordia mea.

1. Magistro chori :  Secundum « Lilium legis ».  Carmen inscriptum.  Davidis.  Ad docendum.
2. Quando contra Aramam Naharaimi et contra Aramam Sobæ egressus est, et quando Joab reversus devicit Edomæam in valle salis :  12,000 (hominum).

1. In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,
2. Quum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab,
   Et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim milia.

3. Deus, reppulisti nos, perfregisti acies nostras,
   Iratus es:  restitue nos.
4. Concussisti terram, scidisti eam;
   Sana rupturas ejus:  nam vacillat.
5. Imposuisti populo tuo dura;
   Potasti nos vino inebrianti.
6. Statuisti timentibus te vexillum,
   Ut fugerent ab arcu;
7. Ut liberentur dilecti tui,
   Adjuva dextera tua, et exaudi nos.

3. Deus, reppulisti nos, et destruxisti nos ;
   Iratus es, et misertus es nobis.
4. Commovisti terram, et conturbasti eam ;
   Sana contritiones ejus, quia commota est.
5. Ostendisti populo tuo dura ;
   Potasti nos vino compunctionis.
6. Dedisti metuentibus te significationem,
   Ut fugiant a facie arcus ;
   Ut liberentur dilecti tui.
7. Salvum fac dextera tua, et exaudi me.

8. Deus locutus est in sanctuario suo:
   « Exsultabo et partibor Šichemum,
   Et vallem Succotharum dimetiar.
9. Mea est terra Galaad, et mea terra Manassēs,
   Et Ephraim galea capitis mei, Juda sceptrum meum,
10. Moab pelvis lotionis meæ;
    Super Edomæam ponam calceamentum meum,
    De Philistæa triumphabo ».

8. Deus locutus est in sancto suo :
   « Lætabor, et partibor Sichimam ;
   Et convallem tabernaculorum metibor.
9. Meus est Galaad, et meus est Manasses ;
   Et Ephraim fortitudo capitis mei.
   Juda rex meus ;
10. Moab olla spei meæ.
    In Idumæam extendam calceamentum meum :
    Mihi alienigenæ subditi sunt. »

11. Quis adducet me in civitatem munitam?
    Quis deducet me usque in Edomæam?
12. Nonne tu, Deus, qui reppulisti nos,
    Nec jam egrederis, Deus, cum exercitibus nostris?
13. Da nobis auxilium contra inimicum,
    Quia vanum est subsidium hominum.
14. Per Deum fortiter agemus,
    Et ipse conculcabit inimicos nostros.

11. Quis deducet me in civitatem munitam ?
    Quis deducet me usque in Idumæam ?
12. Nonne tu, Deus, qui reppulisti nos ?
    Et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?
13. Da nobis auxilium de tribulatione,
    Quia vana salus hominis.
14. In Deo faciemus virtutem ;
    Et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.

1. Magistro chori :  Fidibus.  Davidis.

1. In finem.  In hymnis David.

2. Audi, Deus, clamorem meum,
   Intende orationi meæ.
3. Ab extremis terræ ad te clamo,
   Quum deficit cor meum.
   In petram extolles me, dabis quietem mihi,
4. Quia præsidium es mihi, turris fortis contra inimicum.
5. Utinam habitem in tabernaculo tuo semper,
   Confugiam sub tegmen alarum tuarum!

2. Exaudi, Deus, deprecationem meam ;
   Intende orationi meæ.
3. A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum ;
   In petra exaltasti me.
   Deduxisti me,
4. quia factus es spes mea :
   Turris fortitudinis a facie inimici.
5. Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula ;
   Protegar in velamento alarum tuarum.

6. Tu enim, Deus, audisti vota mea;
   Dedisti mihi hereditatem timentium nomen tuum.
7. Dies adjice ad dies regis,
   Anni ejus æquent generationes multas;
8. Regnet in æternum coram Deo;
   Gratiam et fidelitatem mitte, ut conservent eum.
9. Sic cantabo nomen tuum semper,
   Et solvam vota mea omni die.

6. Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam ;
   Dedisti hereditatem timentibus nomen tuum.
7. Dies super dies regis adjicies ;
   Annos ejus usque in diem generationis et generationis.
8. Permanet in æternum in conspectu Dei :
   Misericordiam et veritatem ejus quis requiret ?
9. Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi,
   Ut reddam vota mea de die in diem.

1. Magistro chori :  Secundum Iduthunem, ducem cantorum.  Psalmus.  Davidis.

1. In finem, pro Iduthun.  Psalmus David.

2. In Deo tantum quiescit anima mea,
   Ab ipso venit salus mea.
3. Ipse tantum est petra mea et salus mea,
   Præsidium meum:  nequaquam movebor.
4. Quousque irruitis in hominem, subvertitis eum omnes,
   Ut parietem inclinatum, ut murum ruentem?
5. Profecto e loco meo excelso moliuntur me pellere,
   Delectantur mendacio;
   Ore suo benedicunt,
   Et in corde maledicunt.

2. Nonne Deo subjecta erit anima mea ?
   Ab ipso enim salutare meum.
3. Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ;
   Susceptor meus, non movebor amplius.
4. Quousque irruitis in hominem ?
   Interficitis universi vos,
   Tanquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.
5. Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ;
   Cucurri in siti :
   Ore suo benedicebant,
   Et corde suo maledicebant.

6. In Deo tantum quiesce, anima mea,
   Quia ab ipso venit quod spero.
7. Ipse tantum est petra mea et salus mea,
   Præsidium meum:  non movebor.
8. Penes Deum est salus mea et gloria mea,
   Petra roboris mei:  refugium meum in Deo.
9. Spera in eo, popule, omni tempore;
   Effundite coram eo corda vestra:
   Deus est refugium nobis!

6. Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea,
   Quoniam ab ipso patientia mea :
7. Quia ipse Deus meus et salvator meus,
   Adjutor meus, non emigrabo.
8. In Deo salutare meum et gloria mea ;
   Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.
9. Sperate in eo, omnis congregatio populi ;
   Effundite coram illo corda vestra :
   Deus adjutor noster in æternum.

10. Halitus tantum sunt filii hominum,
    Fallaces filii virorum:
    In statera in altum ascendunt,
    Leviores quam halitus omnes simul.
11. Nolite confidere oppressioni, neque in rapina vane gloriari;
    Opibus, si crescant, ne adhæseritis corde.
12. Unum locutus est Deus;  hæc duo audivi:
13. « Deo potentia est,
    Et tibi, Domine, gratia;
    Nam tu reddes unicuique secundum opus ejus ».

10. Verumtamen vani filii hominum,
    Mendaces filii hominum in stateris,
    Ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.
11. Nolite sperare in iniquitate,
    Et rapinas nolite concupiscere ;
    Divitiæ si affluant, nolite cor apponere.
12. Semel locutus est Deus ;
    Duo hæc audivi :
    Quia potestas Dei est,
13. Et tibi, Domine, misericordia :
    Quia tu reddes unicuique juxta opera sua.

1. Psalmus.  Davidis, quum in deserto Judæ commoraretur.

1. Psalmus David, quum esset in deserto Idumææ.

2. Deus, Deus meus es:
   Sollicite te quæro;
   Te sitit anima mea, desiderat te caro mea,
   Ut terra arida et sitiens, sine aqua.
3. Sic in sanctuario contemplor te,
   Ut videam potentiam tuam et gloriam tuam.
4. Quia melior est gratia tua quam vita,
   Labia mea prædicabunt te.

2. Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo.
   Sitivit in te anima mea ;  quam multipliciter tibi caro mea !
3. In terra deserta, et invia, et inaquosa,
   Sic in sancto apparui tibi,
   Ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.
4. Quoniam melior est misericordia tua super vitas,
   Labia mea laudabunt te.

5. Sic benedicam tibi in vita mea:
   In nomine tuo attollam manus meas.
6. Sicut adipe et pinguedine satiabitur anima mea,
   Et labiis exsultantibus laudabit os meum,
7. Quum memor ero tui super stratum meum,
   In vigiliis meditabor de te.
8. Etenim factus es adjutor meus,
   Et in umbra alarum tuarum exsulto:
9. Adhæret anima mea tibi,
   Me sustentat dextera tua.

5. Sic benedicam te in vita mea,
   Et in nomine tuo levabo manus meas.
6. Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea,
   Et labiis exsultationis laudabit os meum.
7. Si memor fui tui super stratum meum,
   In matutinis meditabor in te.
8. Quia fuisti adjutor meus,
   Et in velamento alarum tuarum exsultabo.
9. Adhæsit anima mea post te ;
   Me suscepit dextera tua.

10. Qui autem perdere quærunt animam meam,
    Introibunt in profunda terræ.
11. Tradentur in manus gladii,
    Portio vulpium erunt.
12. Rex vero lætabitur in Deo,
    Gloriabitur omnis qui jurat per eum,
    Quia obstruetur os loquentium iniqua.

10. Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam :
    Introibunt in inferiora terræ ;
11. tradentur in manus gladii :
    Partes vulpium erunt.
12. Rex vero lætabitur in Deo ;
    Laudabuntur omnes qui jurant in eo :
    Quia obstructum est os loquentium iniqua.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.

1. In finem.  Psalmus David.

2. Audi, Deus, vocem meam, dum queror;
   A timore inimici custodi vitam meam.
3. Protege me a concilio malignorum,
   A tumultu agentium iniqua.
4. Qui acuunt ut gladium linguas suas,
   Dirigunt ut sagittas verba venenata,
5. Ut feriant e latebris innocentem,
   De improviso feriant eum nihil timentes.
6. Firmiter proponunt sibi rem malam,
   Conspirant de laqueis tendendis occulte,
   Dicunt:  « Quis nos videbit? »
7. Excogitant nefaria, occultant cogitationes excogitatas,
   Et mens cujusque et cor sunt profunda.

2. Exaudi, Deus, orationem meam quum deprecor ;
   A timore inimici eripe animam meam.
3. Protexisti me a conventu malignantium,
   A multitudine operantium iniquitatem.
4. Quia exacuerunt ut gladium linguas suas ;
   Intenderunt arcum rem amaram,
5. Ut sagittent in occultis immaculatum.
6. Subito sagittabunt eum, et non timebunt ;
   Firmaverunt sibi sermonem nequam.
   Narraverunt ut absconderent laqueos ;
   Dixerunt :  « Quis videbit eos ? »
7. Scrutati sunt iniquitates ;
   Defecerunt scrutantes scrutinio.
   Accedet homo ad cor altum,

8. Sed Deus ferit eos sagittis,
   De improviso percutiuntur vulneribus,
9. Et ruinam parat eis lingua ipsorum:
   Capita movent omnes qui vident eos.
10. Et omnes timent et prædicant opus Dei,
    Et perpendunt acta ejus.
11. Lætatur justus in Domino et confugit ad eum,
    Et gloriantur omnes recti corde.

8. Et exaltabitur Deus.
   Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum,
9. Et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum.
   Conturbati sunt omnes qui videbant eos,
10. Et timuit omnis homo.
    Et annuntiaverunt opera Dei,
    Et facta ejus intellexerunt.
11. Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo,
    Et laudabuntur omnes recti corde.

1. Magistro chori :  Psalmus.  Davidis.  Canticum.

1. In finem.  Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, quum inciperent exire.

2. Te decet hymnus, Deus, in Sione
   Et tibi reddatur votum,
3. qui exaudis preces.
   Ad te omnis caro venit
4. Propter iniquitates.
   Opprimunt nos delicta nostra:
   Tu ea dimittis.
5. Beatus, quem eligis et assumis:
   Inhabitat in atriis tuis.
   Satiemur bonis domus tuæ,
   Sanctitate templi tui.

2. Te decet hymnus, Deus, in Sion,
   Et tibi reddetur votum in Jerusalem.
3. Exaudi orationem meam ;
   Ad te omnis caro veniet.
4. Verba iniquorum prævaluerunt super nos,
   Et impietatibus nostris tu propitiaberis.
5. Beatus quem elegisti et assumpsisti :
   Inhabitabit in atriis tuis.
   Replebimur in bonis domus tuæ ;
   Sanctum est templum tuum,

6. Signis stupendis exaudis nos cum justitia,
   Deus, salvator noster,
   Spes omnium finium terræ
   Et marium procul,
7. Qui firmas montes virtute tua,
   Accinctus potentia,
8. Qui compescis sonitum maris,
   Sonitum fluctuum ejus et tumultum nationum:
9. Et timent, qui habitant terminos terræ, propter signa tua;
   Extrema Orientis et Occidentis gaudio reples.

6. mirabile in æquitate.
   Exaudi nos, Deus, salutaris noster,
   Spes omnium finium terræ, et in mari longe.
7. Præparans montes in virtute tua,
   Accinctus potentia ;
8. Qui conturbas profundum maris,
   Sonum fluctuum ejus.
   Turbabuntur gentes,
9. Et timebunt qui habitant terminos a signis tuis ;
   Exitus matutini et vespere delectabis.

10. Visitasti terram et irrigasti eam,
    Multum locupletasti eam.
    Rivus Dei repletus est aquis,
    Parasti frumentum eorum;
    Ita enim parasti eam:
11. Sulcos ejus irrigasti,
    Complanasti glæbas ejus,
    Imbribus eam mollisti,
    Benedixisti germini ejus.
12. Coronasti annum benignitate tua.
    Et semitæ tuæ pinguedinem stillant.
13. Stillant pascua deserti,
    Et colles exsultatione se cingunt.
14. Vestiuntur gregibus arva,
    Et valles operiuntur frumento:
    Acclamant et cantant.

10. Visitasti terram, et inebriasti eam ;
    Multiplicasti locupletare eam.
    Flumen Dei repletum est aquis ;  parasti cibum illorum :
    Quoniam ita est præparatio ejus.
11. Rivos ejus inebria ;
    Multiplica genimina ejus :
    In stillicidiis ejus lætabitur germinans.
12. Benedices coronæ anni benignitatis tuæ,
    Et campi tui replebuntur ubertate.
13. Pinguescent speciosa deserti,
    Et exsultatione colles accingentur.
14. Induti sunt arietes ovium,
    Et valles abundabunt frumento ;
    Clamabunt, etenim hymnum dicent.

1. Magistro chori :  Canticum.  Psalmus.

1. In finem.  Canticum Psalmi resurrectionis.

Exsultate Deo, omnes terræ,
2. Cantate gloriam nominis ejus,
   Laudem præclarem reddite ei.
3. Dicite Deo:  « quam stupenda sunt opera tua!
   Ob magnitudinem roboris tui blandiuntur tibi inimici tui.
4. Tota terra adoret te et cantet tibi,
   Cantet nomen tuum ».

Jubilate Deo, omnis terra ;

2. Psalmum dicite nomini ejus ;
   Date gloriam laudi ejus.
3. Dicite Deo :  « Quam terribilia sunt opera tua, Domine !
   In multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui.
4. Omnis terra adoret te, et psallat tibi ;
   Psalmum dicat nomini tuo ».